Juliette woont op Ibiza met haar man en twee kinderen, Fay (3 jaar) en Quin (1 jaar). Ruim 5,5 jaar geleden vertrok ze vanuit Nederland, omdat ze op zoek was naar een avontuurlijker leven. Dat heeft ze gekregen.
Het begon allemaal na een vakantie op Ibiza. Ik wist altijd al dat ik niet zo gebonden was aan Nederland en geen probleem zou hebben met verhuizen. Doordat ik in mijn jeugd zes keer verhuisd was, vond ik ergens opnieuw beginnen altijd leuk en kon ik me prima aanpassen. Maar na die ene vakantie op Ibiza hadden mijn vriend en ik allebei hetzelfde gevoel: Ibiza voelde als thuis komen.
We woonden in een mooie gezinswoning in Amersfoort, hadden allebei een vast contract op werk en prima banen. Nog geen kinderen en alle vrijheid om samen een toekomst op te bouwen. Maar het avontuur lonkte. We wilden meer buiten leven, in een prachtige omgeving wonen en droomden ervan om ons eigen bedrijf op te richten. Veel dromen tegelijkertijd die in eerste instantie onmogelijk leken. We besloten om er allebei een maand over na te denken, alle voor- en nadelen op een rijtje te zetten en om na die maand te bespreken of we het avontuur aan zouden durven.
Stap voor stap uitzoeken
Dat deden we,l en na die maand zagen we natuurlijk nadelen als geen familie en vrienden meer in de buurt en alles opgeven voor een nog onzekere toekomst. Toch hunkerden we naar de droom van leven op Ibiza. We besloten om stap voor stap uit te zoeken of het mogelijk was. We gingen langs de hypotheekladviseur om te vragen hoe het zou zitten als we ons huis zouden onderhuren, vroegen toestemming van onze bank, vroegen een vergunning aan bij de gemeente om ons huis te verhuren en gingen lijntjes uitzetten om een appartement te vinden op Ibiza. Dit is een hele spannende fase geweest, want we spraken er nog met niemand over. We wilden eerst weten of het echt mogelijk was. Stap voor stap, soms echt na heel veel moeite, kregen we akkoord om ons koophuis onder te verhuren.
Familie vertellen
De feestdagen braken aan en dat voelde alles behalve het moment om te vertellen dat we naar Ibiza wilden verhuizen. We wilden de kerstsfeer tenslotte niet verpesten. Op 1 januari, na de nieuwjaarsborrel kwam het hoge woord eruit. Ik kon het gewoon niet langer meer voor me houden. Er werd emotioneel, maar ook heel lief en enthousiast gereageerd. Ze zagen het niet aankomen, maar vonden het een grote uitdaging. Zonder dat we werk of een woning hadden op Ibiza, besloten we al onze spullen te verkopen. Hier hadden we eigenlijk weinig moeite mee. Ik hechtte niet zoveel waarde aan onze spullen. Daarna kwam de stap om onze banen op te zeggen. Ook daar reageerden ze geschokt, maar ze vonden het ook wel heel stoer dat we dit gingen doen.
Een maand voordat we naar Ibiza zouden verhuizen, hadden we een weekendtrip gepland om een woon-werkvergunning aan te vragen en een appartement te bekijken wat we wilden huren. Het was een groot appartement met uitzicht op zee en twee slaapkamers, waardoor we ook een gastenkamer hadden voor familie. Helemaal Spaans ingericht, bruine tegenvloer en feloranje bank, maar voor een hele gunstige prijs. Echt veel keuze hadden we ook niet, want het is vrij lastig om vanuit Nederland een appartement te vinden op Ibiza. Je moet echt de juiste mensen kennen. Dus hier gingen we voor.
De verhuizing
Een maand later was het zo ver. Drie kuub aan verhuisdozen gingen met een vrachtwagen naar Ibiza en we zeiden onze familie gedag. Gelukkig zou iedereen snel langskomen voor een vakantie. Doordat we aardig wat spullen verkocht hadden, konden we met een kleine buffer beginnen. Op Ibiza begonnen we met netwerken en konden we al snel freelance aan de slag. Mijn vriend bouwde websites en was grafisch vormgever voor een aantal Nederlandse klanten. Ik ging met mijn communicatie achtergrond eerst veel schrijven en daarna werken aan events. Ik kon bijvoorbeeld ook nog een project voor mijn voormalige werkgever blijven coördineren. De afgelopen jaren heb ik aan waanzinnige evenementen en producties mee gewerkt. Van de Beste Zangers van Nederland tot aan events voor voetballers. Ook heb ik inmiddels een reisgids van Ibiza op mijn naam staan. Dingen die ik nooit had mogen doen als ik mijn vorige baan had aangehouden of in Nederland was blijven wonen. Toen we anderhalf jaar op Ibiza woonden zijn we in het bijzijn van onze nabije vrienden en familie getrouwd op een klein strandje. Een jaar later werd onze dochter Fay geboren en vorig jaar kregen we onze zoon Quin erbij. We hebben best een risico genomen om zonder enige zekerheid naar Ibiza te vertrekken, maar ik durf te zeggen dat het ons leven zo heeft verrijkt. Ik zie hoe enorm mijn kinderen genieten van het prachtige eiland, ook al is het absoluut keihard werken. De zomers zijn lang en intens, omdat een groot deel van het geld dan verdiend moet worden, maar elk moment dat we vrij zijn genieten we volop en voelt het nog steeds als vakantie.
Wil je meer lezen over Juliette’s avontuur? De volgende keer schrijft ze over hoe het is om op Ibiza te bevallen in een Spaans ziekenhuis en hoe haar kinderen opgroeien.
JULIETTE (klik hier voor haar Instagram)
