Annelieke woont met haar gezin in Finland en schrijft over verschillende onderwerpen omtrent het ouderschap.
Zwanger in Finland. Dat is in grote lijnen hetzelfde als zwanger in Nederland. Er groeit een baby’tje in je buik en je hormonen gieren door je lijf. Je shopt je suf aan knuffeltjes en speeltjes. Je vergelijkt kinderwagens en piekert over de naam. Als je hier naar kleertjes kijkt, moet je echter rekening houden met temperaturen van -20 graden. Daarnaast moet de kinderwagen door een halve meter sneeuw kunnen rijden. Het volk hier kent de klanken ‘ij’, ‘g’ en ‘oe’ niet, dus ze zullen moeite hebben met namen zoals Thijs en Guus en Marloes. De Finse namen Väinö en Päivi en Säde zijn weer voor de Nederlandse kant van de familie wat lastig.
Alle controles van zwanger tot vier jaar onder één dak
In Finland ga je voor de prenatale controles naar Neuvola; een soort consultatiebureau met veel meer diensten. Daar krijg je een verpleegkundige aangewezen die je bijstaat in jouw zwangerschap en die daarna ook de check-ups van het kindje verzorgt tot ze naar school gaan. Wanneer je netjes naar de prenatale controles gaat, krijg je een verklaring waarmee je een Finse babydoos kan aanvragen. Dat is net zo iets als de Blije Doos in Nederland, maar dan wat uitgebreider. Er zitten kleertjes, luiers, een dikke overal, slaapzak, boekje, knuffel en verzorgingsproducten voor moeder en kind in. En last but not least: beddengoed en een matras. De doos was in eerste instantie bedoeld om kinderen die in de jaren ’60 geboren werden, in vaak enorme grote gezinnen, een veilige slaapplek te geven. Iedere zwangere in Finland die naar Neuvola gaat, kan zo’n doos aanvragen, ongeacht het inkomen, nationaliteit en hoeveel kinderen het gezin al heeft.
Mijn zwangerschap verliep goed
Kwaaltjes zoals maagzuur en een nierstuwing buiten beschouwing gelaten, mocht ik niet klagen. Mijn buik was een beetje aan de kleine kant, dus ik kreeg regelmatig een extra groeiecho. Met 34 weken begon de zomervakantie en aansluitend mijn verlof. De kleertjes lagen gewassen en gestreken in de kast, het bedje was opgemaakt en de geboortekaartjes waren zo goed als af.
Hoe voed ik mijn kind zowel Nederlands als Fins op?
Mijn grootste zorgen lagen niet bij de zwangerschap of zelfs de bevalling, maar op de periode daarna. “Hoe zorg ik ervoor dat mijn kind moeiteloos in de Finse samenleving past, terwijl hij weet dat de helft van zijn roots in Nederland liggen? Praat ik Nederlands tegen hem en loop ik daarmee het risico dat zijn taalontwikkeling achterloopt op dat van eentalige leeftijdsgenootjes? Of praat ik alleen Fins tegen hem en loop ik het risico dat hij het fout leert van mij?”, vroeg ik me af. Ik spreek wel Fins, maar zeker niet foutloos. “Hoe vier ik Koningsdag en Sinterklaas met hem? Bouwt hij wel een band op met mijn ouders als hij ze maar een paar keer per jaar ziet? Wat als de naam die we voor hem hebben uitgekozen toch te Nederlands is?”, het spookte allemaal door mijn hoofd. Ik besloot deze zorgen op een gegeven moment naast me neer te leggen en me te concentreren op de tijd dat hij nog lekker in mijn buik trappelde.
Finland kent geen kraamzorg
Uiteindelijk bleek ik meer weken te moeten wachten op onze kleine man dan ik in eerste instantie had verwacht. Pas met 42 weken werd hij eindelijk geboren. Dat had nog wat voeten in de aarde, want ik was twee dagen eerder al ingeleid. In tegenstelling tot in Nederland, is thuis bevallen in Finland heel erg zeldzaam. In vrijwel alle gevallen, medisch of niet, worden kinderen in een ziekenhuis geboren. Onze kinderen zijn in de Vrouwenkliniek in Helsinki, onderdeel van het Universitair Medisch Centrum, geboren. Aangezien Finland geen kraamzorg kent, worden ouders meestal niet gelijk naar huis gestuurd met hun pasgeboren baby. Kinderen die wat extra ondersteuning nodig hebben blijven in het ziekenhuis. Kinderen die het best wel prima doen, mogen met hun ouders naar het kraamhotel. Dit is een verdieping van het hotel naast het ziekenhuis dat door de kraamkliniek gehuurd wordt. Elke familie heeft zijn eigen hotelkamer. Er is een verpleegstersstation waar je met vragen terecht kan. In het kraamhotel leer je hoe je je baby baddert, hoe je borstvoeding geeft en drie keer per etmaal wordt je baby door ze gecontroleerd.
De kinderarts kijkt of je naar huis kan
Na een dag of twee à drie komt de kinderarts. Hij of zij keurt de baby voor het laatst. Wordt alles goedgekeurd, dan mogen jullie naar huis. Daan mocht gelijk met ons mee, met Laura moesten we nog een dagje blijven. De kinderarts kon namelijk in haar liesslagader geen hartslag horen. Ze zou de volgende het nog eens proberen. Als ze dan nog niets kon horen, moesten we met Laura naar het kinderziekenhuis, afdeling cardiologie. Je begrijpt dat ik die nacht geen oog meer dicht heb gedaan. Gelukkig was alles de volgende dag helemaal in orde. Laura krijste tijdens het eerste onderzoek zo hard, dat ze het geluid van haar eigen hartslag overstemde. Dat zette overigens wel gelijk de toon voor de rest van haar babytijd…
En dan sta je een paar uur later in je eigen woonkamer. Met je baby. Het maakt dan niet uit of je Nederland of in Finland woont, dan doe je maar wat en denk je dat je alles fout doet, net zoals alle andere nieuwe ouders.
Lees HIER over de totaal andere insteek van de kinderopvang en de periode voordat kinderen in Finland naar school gaan.
ANNELIEKE
