Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Op 24 november ging het mis. Ik ging naar de wc en had ineens wat bloed. Ik dacht nog het zal wel niks bijzonders zijn, niet in paniek raken. Over een paar dagen staat onze eerste echo ingepland. Maar mijn man zei: “Bel anders toch maar even naar de verloskundige”. Ik belde, met enige tegenzin. Ze zei dat ik gelijk even mocht langskomen en even daarna vetrokken we richting de praktijk.
Een lege baarmoeder
Ik ging gespannen liggen op het bed. De verloskundige ging kijken en zei ineens: “Ik zie niks in je baarmoeder”. Ik schrok en ik dacht: “Hoe kan dit nou?”. Ik was weken over tijd en had een positieve test. Ik was dan toch gewoon zwanger leek mij. Ze ging verder kijken en ze vertelde dat ze wat op mijn eierstok zag zitten. Het is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik schrok enorm. Ze gaf aan dat ik gelijk naar het ziekenhuis moest en de kans bestond dat ik een operatie zou gaan krijgen. We moesten onwijs schakelen. Van zwanger naar zwanger op de verkeerde plek en potentieel gevaarlijk.
Het bloeden werd erger
Ik wist dus gewoon niet niet dat het gevaarlijk kon zijn, tot nu. Ze zag dat ik schrok en zei dat het heel goed was dat ik meteen had gebeld. Jeetje was was ik blij. Wat zou er zijn gebeurd als ik geen signalen had gekregen en er maar door zou zijn blijven lopen? Op het moment dat ik nog daar op de tafel lag, begon ik ineens al meer te bloeden en werd ik misselijk. Ik kreeg buikpijn en voelde ineens van alles, wellicht ook van de stress.
Een operatie
We gingen gelijk naar het ziekenhuis. Ook daar kreeg ik een echo maar nu van een gynaecoloog en die zag inderdaad hetzelfde. Hij zei dat ik over een paar uur een operatie zou gaan krijgen en mij daar al op moest gaan voorbereiden. Er bestond een kans dat mijn eierstok verwijderd ging worden. Weer een shock, dat wil je natuurlijk niet. Ik moest eerst bloed gaan prikken en daarna gaan wachten op de kamer voor de operatie, dus dat deed ik. Na een paar uur kwam de arts weer binnen. Hij zei: “Het is heel vreemd maar jouw waardes zijn erg laag. je mag zo naar huis en thuis afwachten, een operatie is niet nodig. Je lichaam is zelf al aan het werk”.
Het viel allemaal mee
Ik was heel opgelucht. Gelukkig geen operatie nodig en ik mocht lekker naar huis. Die dag was als een dag met een wat zware menstruatie te vergelijken. Ik bleef nog wat dagen bloeden maar uiteindelijk viel het wel mee. Als het heel erg zou worden, had ik terug moeten komen en eventueel alsnog een operatie moeten krijgen. Gelukkig was dat allemaal niet nodig.
Opnieuw testen
Op 22 december deed ik opnieuw een test en die was negatief. Ik had toch een beetje een voorgevoel dat ik weer zwanger zou kunnen zijn. Dus twee dagen later op 24 december deed ik vroeg in de ochtend weer een test en wat denk je; een duidelijke streep, zwanger dus. Bij de vorige zwangerschap had ik een week lang een hele licht streep. Als je snel keek zag je het niet eens, maar ik weet wat ze zeggen een streep is een streep. Pas na een week was het streepje toen iets duidelijker, eigenlijk al het eerste teken dat er iets niet goed zat.
De eerste echo
Ik belde de verloskundige en mocht al eerder komen voor een echo omdat het vorige keer mis was. Op 16 januari kreeg ik een echo en wat bleek: ik was al zeven weken zwanger en ze zagen een kloppend hartje. Ik dacht zeven weken hoe kan het nou dat ik al zo ver ben? Ik ben gaan terug rekenen en kwam erop uit dat ik vier dagen na mijn miskraam alweer zwanger was. Zo bizar, zo snel. Vandaag krijg ik weer een echo en moet ik negen weken zijn. Ben heel benieuwd wat we vandaag gaan zien.
RUBY
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
