Aan het einde van mijn zwangerschap ben ik er totaal niet mee bezig dat deze zwangerschap nog fout kan gaan, en juist dan slaat het noodlot toe

_{Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.}

Ben ik misschien zwanger?

Mijn dochter en nichtje rennen gillend door de kamer. Ik buk om een stuk speelgoed van de grond te rapen als ik word overvallen door een golf misselijkheid. “Misschien ben ik wel zwanger”, zeg ik grappend tegen mijn zusje. Ik kan het nauwelijks geloven, want we zijn er helemaal niet bewust mee bezig geweest. Dit keer geen ovulatietesten, temperatuurmetingen en sexy pakjes om zeven uur ‘s ochtends om het moment te pakken. In de auto terug naar huis realiseer ik me dat ik niet alleen misselijk ben, maar ook een paar dagen overtijd. Ik rijd meteen langs de drogist voor een test. Nog voordat ik de test doe, weet ik het eigenlijk al zeker: ik ben weer zwanger. De uitslag van de test bevestigt mijn vermoeden.

Tijdens de zwangerschap raak ik soms compleet in paniek

Officieel is het mijn vierde zwangerschap. De eerste twee keer is het in een zeer vroeg stadium misgegaan. Daardoor ben ik tijdens de derde zwangerschap -van mijn dochter- nogal angstig. Ik ben ervan overtuigd dat het wéér fout zal gaan. Het logboek van de verloskundige leest als een slecht boek met mezelf in de hoofdrol als hysterische, overbezorgde moeder-in-spé. Ik ben compleet in paniek nadat ik een kastje heb geverfd (nota bene met zwangerschapsproof verf), omdat ik mij niet voor kan stellen dat dit geen schade aan zal kunnen richten bij de baby. Volgens het logboek ‘huil ik het spreekuur vol’. Dergelijke paniekaanvallen treffen mij ook als ik per ongeluk parmezaanse kaas eet, als ik tijdens een vakantie in Griekenland op het water vaar een speedboat, als de baby meermaals per dag de hik heeft in mijn buik, als mijn vriend na het werken in de tuin zonder zijn handen te wassen mij een hapje kaasstengel geeft, als ik een taartje eet waar chocolademousse in zit, als ik naar een concert met luide muziek ga en als ik een keer wat meer plas dan normaal. Gelukkig kan ik na elke paniekaanval de angst ook weer loslaten en doorgaans. De angst is na een dag of twee weer uit mijn systeem. Toch kom ik nog een paar keer langs voor extra controles en boek ik twee uitgebreide pretechos (met 16 en 28 weken) waarbij de baby wordt gecheckt. Uiteindelijk wordt onze dochter gezond en wel geboren na 40.6 weken.

We krijgen een koningskoppel

De zwangerschap van mijn zoon verloopt volledig ontspannen. Dit keer geen paniekaanvallen of angstige telefoontjes naar de verloskundige. De eerste weken van de zwangerschap vliegen voorbij. Ik slaag met vlag en wimpel voor de controles. Voor ik het weet zit ik bij de 20-wekenecho. Ook hier geen onregelmatigheden. “Kijk”, zegt de echoscopiste, “er kan geen twijfel over bestaan, jullie krijgen een jongetje!”. Ik moet nog erg aan het idee wennen, ik was er zeker van dat ik twee meisjes zou krijgen. Hoe dichter ik bij de uitgerekende datum kom, hoe blijer ik word. Een mini versie van mijn vriend! Een koningskoppel!

Vanwege een laagliggende placenta, ruim vruchtwater èn een grote baby, krijg ik extra groeiecho’s

Ook deze echo’s zijn allemaal goed. Mijn bloeddruk is volgens het boekje en de hartslag van onze ‘henkie’ (werknaam) is eveneens perfect. De zwangerschap verloopt voorspoedig en ik fiets overal fluitend doorheen. In het derde trimester heb ik een enorme buik. Met 32 weken zwangerschap wensen mensen op straat mij al succes met de laatste loodjes. Ondanks de dikke toeter ga ik in mijn verlof nog volop op pad: Ikea, dagjes uit met vriendinnen, winkelen. Ik draai er mijn hand niet voor om. Mijn uitgerekende datum nadert. Om deze dag te vieren, boek ik een lunch voor mijn vriend en mij bij restaurant ‘de knip’. Een uitstekende grap vind ik zelf.