Zestien jaar lang waren we samen geweest. Vanaf mijn zeventiende had ik mijn hele leven met hem gedeeld. We hadden twee prachtige kinderen gekregen, een huis volledig verbouwd en ons leven op elkaar afgestemd. Maar ergens onderweg waren we onszelf verloren. De liefde die ons ooit verbonden had, was vervaagd tot een herinnering aan een tijd die niet meer bestond.
We gingen over op co-ouderschap
De dag dat we besloten om uit elkaar te gaan, voelde als het einde van een tijdperk. We waren nog steeds goede vrienden, maar we beseften allebei dat we niet langer het geluk vonden dat we ooit deelden. Onze kinderen begrepen het niet helemaal, maar ze pasten zich gelukkig snel aan de nieuwe situatie aan. Co-ouderschap werd onze nieuwe realiteit. En hoewel het niet altijd eenvoudig was, ben ik er trots op hoe we samen werkten om het voor onze kinderen zo soepel mogelijk te laten verlopen.
Ik snakte naar een verandering
Mijn vrienden en familie stonden altijd voor me klaar, ik had een veilige basis. Maar er was iets in me dat schreeuwde om verandering. Ik was nooit echt alleen geweest. Op mijn zeventiende was ik direct van mijn ouderlijk huis naar ons leven samen gegaan. Nu voelde ik de behoefte om te ontdekken wie ik was buiten de context van ons huwelijk.
Ik wilde iets voor mezelf gaan doen
De eerste keer dat de kinderen een weekend bij hun vader doorbrachten, had ik wisselende gevoelens. Het huis voelde opeens enorm leeg, en de stilte was oorverdovend. Maar ik had besloten dat dit mijn kans was om iets voor mezelf te gaan doen. Ik begon met een avondcursus schilderen aan de plaatselijke kunstacademie. Het was iets wat ik altijd al had willen proberen maar nooit had gedurfd en nooit tijd voor had op willen eisen. De eerste keer dat ik een penseel op het doek zette, voelde ik een golf van bevrijding. Het was alsof ik een deel van mezelf vond dat jarenlang was verwaarloosd.
Mijn ontdekkingsreis ging verder
In de weken die volgden, bracht ik mijn avonden door met schilderen. Het was mijn manier om te ontspannen en na te denken over wat ik echt wilde in het leven. Maar de avonden waren niet de enige momenten waarop ik op ontdekkingsreis ging. Eens per twee weken, als de kinderen bij hun vader waren, transformeerde ik in een hele andere versie van mezelf. Mijn garderobe, die eerder voornamelijk bestond uit praktische kleding voor het moederschap, kreeg een make-over. Kleurrijke jurken, hoge hakken en opvallende sieraden werden mijn nieuwe stijl.
Ik was niet langer alleen de zorgzame moeder
Ik ontdekte het nachtleven van de stad. Twee vriendinnen namen me mee naar clubs en bars waar ik nog nooit eerder was geweest. Ik betrad een compleet andere wereld. De muziek was luid, de dansvloer was levendig, en ik bevond me te midden van mensen die volledig leken op te gaan in het moment. Tijdens die nachten was ik niet langer de zorgzame moeder. Ik was Lisanne, een vrouw die zichzelf herontdekte en genoot van het leven. Ik danste tot in de vroege uurtjes, lachte met vrienden en ontmoette zelfs leuke mannen. Het was spannend om te flirten en te voelen dat ik nog steeds aantrekkelijk was. Ik had nooit gedacht dat ik me ooit weer zo zou voelen. Ik leerde dat geluk niet afhing van een relatie, maar van mijn vermogen om van mezelf te houden en te weten wie ik was.
Ik raakte in gesprek met David
Op een van die nachten ontmoette ik een bijzonder persoon. Zijn naam was David, en hij was anders dan alle anderen. We raakten in gesprek en deelden verhalen over onze levens, onze dromen en onze passies. Hij begreep me op een manier die ik in lange tijd niet had gevoeld. David was gescheiden en had ook zijn eigen weg gevonden. Het voelde alsof het lot ons bij elkaar had gebracht op het juiste moment in ons leven. Samen begonnen we een nieuw hoofdstuk.
Ik ben nu sterker dan ik ooit had gedacht
Terwijl de weekenden bij de vader van mijn kinderen voortduurden, groeide ik als persoon. Ik ontdekte mijn passie voor schilderen en begon zelfs enkele van mijn werken tentoon te stellen. Mijn kunst werd een uitlaatklep voor mijn emoties. Ik begon te beseffen dat ik sterker was dan ik ooit had kunnen bedenken. Ik kon mijn kinderen opvoeden en van ze genieten, mijn passies nastreven en een nieuwe liefde vinden in David. Ik was niet langer enkel de helft van een koppel, maar een sterke vrouw die haar eigen weg bewandelde.
Hoewel de scheidingssituatie in eerste instantie beangstigend voelde, ben ik uiteindelijk ontzettend blij wat het mij allemaal gebracht heeft. Na die donkere wolk, komt echt zonneschijn.
ELINE
