Ik was 41 en onverwacht zwanger: “Het ziekenhuis bleef benadrukken dat we alle testen moesten doen, maar dit wilden we niet” 

| ,

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!

Collinda schrijft een reeks over haar zoontje Jens*, die helaas maar kort bij ons mocht zijn. Dit is deel 1.

De zwangerschap was totaal onverwacht

We hadden al drie prachtige kinderen, ik was 41 jaar, en ons gezin was compleet. Ik had een praktijk voor begeleiding van ouders met kinderen met ernstige gedragsproblemen. Ik genoot van mijn leven. Alles liep op rolletjes, tot ik totaal onverwacht zwanger raakte van Jens. Ik was echt in shock en moest huilen na het zien van de zwangerschapstest. Ik dacht alleen maar: “Hoe moeten we dit doen? ik ben 41. Ik had zoveel vragen in mijn hoofd. Na die shock vond ik het toch wel leuk. Ik ging er steeds meer aan wennen en even later sloten we deze zwangerschap in ons hart.

Ieder kindje was welkom

De zwangerschap verliep goed, op zwangerschapsdiabetes en bekkeninstabiliteit na. Dit had ik ook bij alle andere drie kinderen, voor mij hoorde dit bij mijn zwangerschap. Waar ik wel gek van werd waren de gynaecologen in het ziekenhuis. Omdat ik 41 jaar was en overgewicht had, moest ik direct met controle van het ziekenhuis starten. En daar wilden ze allerlei onderzoeken, of dat het kind geen afwijkingen, downsyndroom et cetera had. Ik vertelde hen dat wij dit niet wilden. Ieder kindje is welkom, het maakte ons niet uit. Ik wilde genieten van deze zwangerschap.

Ik beet goed van mij af met ons standpunt

Iedere controle werd er weer gevraagd naar de testen en de risico’s. Ik werd er boos van. Ik zei dat ze hiermee op moesten houden omdat ik van mijn zwangerschap wilde genieten en niet de hele zwangerschap in angst wilde zitten. Wat mij direct opviel was dat ik veel mondiger was tijdens deze zwangerschap. Bij de 20 weken echo kwam ik binnen en het eerste wat ik zei was: “Ik wil niet de vraag krijgen of ik de zwangerschap af wil breken want dat doen we niet, wat de uitslag ook is. Elk kindje is welkom bij ons.” De vrouw keek mij raar aan en zei: “Dit heb ik nog nooit gehoord.” 

Ik wist precies hoe ik zou gaan bevallen

Ik had een heel bevallingsplan gemaakt met een doula. Ik moest in het ziekenhuis bevallen gezien mijn voorgeschiedenis van voorgaande bevallingen. Maar het zou een hele natuurlijke bevalling worden; in een bad, zonder pijn bestrijding met relaxte muziek en etherische oliën. Ik was er helemaal klaar voor. Ik had tot nu toe zware baby’s en met 37 weken werd ik telkens ingeleid omdat ze anders te zwaar werden. Eline, mijn dochter, zag half december een kerstmuts voor een baby. Ze zei: “Die wil ik kopen voor de baby want in de kerstvakantie kan ik dab spelen met de baby.” Ik kocht de muts en dacht er niet meer aan, totdat mijn weeën begonnen op 22 december.

Zou hij toch al eerder geboren worden?

Ik voelde weeën en was pas 36 weken zwanger. Ik dacht: “Mijn dochter krijgt nog gelijk ook, ons kindje gaat misschien toch nu al geboren worden”. Ik was pas half januari uitgerekend en ik had geen idee hoe gewone weeën voelde. Op 22 december in de ochtend zei ik tegen Eimert, mijn man, dat ik weeën voelde. Maar even later trokken ze weer weg. Vals alarm dacht ik. ‘s Avonds om 18.00 uur voelde ik weer weeën. De weeën zetten door en ik dacht alleen maar: “Ik ben pas 36 weken. Zou het kindje er al klaar voor zijn?” Alleen mijn man wist dat ik weeën had, want ik wilde eerst onze jongste dochter op bed leggen. Ik zei nog tegen mijn man: “Het zou wel heel bijzonder zijn als de baby vandaag geboren wordt, want het is de sterfdatum van mijn oma.” 

Op naar het ziekenhuis

Als ik een wee kreeg ging ik naar de wc, niemand had het door. Ik belde het ziekenhuis en de doula. Ik moest direct komen want het was mijn vierde bevalling dus het kon snel gaan. Eline had ik op bed gelegd en toen zij sliep kwam de buurvrouw voor de oudste twee en gingen we naar het ziekenhuis.

WORDT VERVOLGD

COLLINDA

Insta: dewegnaardekern

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.

Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!

Plaats een reactie