Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Mijn wens voor een tweede begon al even geleden
De wens voor een tweede zwangerschap begon zo’n 2,5 jaar geleden. Na de heftige babytijd met Noud, hadden wij het nodig om echt even te genieten van hem alleen. Een gezin van drie waar ik heel lang tevreden mee was. Misschien wel zo tevreden dat er voorlopig geen wens was voor een tweede kindje. Maar toen Noud ongeveer 3,5 jaar was, begon het weer te kriebelen. We gingen er weer voor.
“Pech”, dachten we
Al vrij snel was ik zwanger. Ontzettend blij, maar ook spannend. Net voor de eerste echo begon het bloedverlies, helaas eindigde deze zwangerschap in een miskraam. “Pech”, dachten we. Het is zo als het is, we gaan weer verder. De verloskundige zei nog: “Misschien moet je lichaam zich weer even voorbereiden.” Een maand na de miskraam was ik weer zwanger! Ik was ontzettend blij.
Ik besloot mij na de tweede miskraam op mezelf te focussen
Maar toen, net iets voor de eerste echo had ik weer bloedverlies. Gelukkig mocht ik naar de verloskundige voor een echo. Hier was een zwangerschap te zien alleen nog te vroeg voor een embryo. Maar er was geen paniek. De volgende dag veranderde dit en ben ik alles verloren. Verdrietig, maar opnieuw pech. Toen besloot ik samen met mijn partner dat het even goed was. En het tijd was om op mezelf te focussen. Ik heb een werk switch gemaakt en daarnaast nog een opleiding gevolgd van twee jaar. We hadden de wens voor een tweede kindje even geparkeerd.
Weer zwanger en nu met een goed gevoel
Mijn opleiding was bijna klaar en wij voelden beide nog steeds dat er de wens voor een tweede kindje was. We gingen er weer voor. Nu moet het goed komen, drie keer is scheepsrecht dacht ik nog positief. Al vrij snel was ik weer zwanger. Nu wel met een ander gevoel. Maar deze keer was ik er helemaal van overtuigd dat het goed zat. De weken volgde, geen bloedverlies en ik voelde mij ook echt zwanger. “Dit moet goed komen”, dacht ik, “Ik voel het.”
Geen bloedverlies maar wel een lege vruchtzak
De dag van de echo, spannend maar ik voelde aan alles dat het goed zat. Ik had immers geen bloedverlies gehad. Het moment dat ze een echo maakten, zag ik direct dat er een zwangerschap zat. Maar het was leeg. De woorden van de verloskundige: “Lieke, het is niet goed, het is een lege vruchtzak.” De tranen kwamen op en het eerste wat ik dacht: “Ik wil dit nooit meer. Hoe kan dit nou? Wat is er mis met mij en mijn lijf? Hoe kan dit na al een gezonde zwangerschap te hebben gehad? Ik ben er klaar mee!”
Ik voelde mij in de steek gelaten door mijn eigen lichaam
Dit keer liet het niet vanzelf los en heb ik uiteindelijk na twee weken afwachten medicatie ingenomen. Veel verdriet, wanhoop en boosheid maar vooral het gevoel van falen. Mijn lichaam liet mij in de steek. Alle emoties heb ik gevoeld bij deze zwangerschap. In overleg met de gynaecoloog hebben we bloedonderzoek gedaan. Hier kwam niks uit. We zijn jong en gezond dus de gynaecoloog verwacht dat het de volgende keer gewoon goed gaat. We hebben het even laten rusten.
Ik verloor weer bloed
Inmiddels heb ik opnieuw een andere baan waar ik heel gelukkig ben. Ik voel dat ik nog steeds een tweede kindje wil. “Zullen we er nog een keer voor gaan?”, vroeg ik aan mijn partner. En direct was ik weer zwanger. Ik deed de test en dacht: “Prima, eerst zien dan geloven.” Tien dagen na de positieve test verloor ik wederom bloed. Direct dacht ik: “Het is weer foute boel, voor de vierde keer…” Maar ook voelde ik even geen paniek. Het is zo als het is. Misschien gek, maar het lijkt te wennen. De teleurstellingen keer op keer op keer…
De vierde miskraam was een feit
Maandag kon ik direct terecht bij de verloskundige. Ik ging alleen want ach, waarom met z’n tweeën. Ik weet dat het fout is. Dus even snel langs om te kijken of alles ook schoon is. En ja hoor, ik had gelijk. Een vierde miskraam. Ik mocht kiezen naar welk ziekenhuis ik wilde voor verder onderzoek. Omdat ik mij in Zutphen nogal afgescheept heb gevoeld, heb ik gekozen voor Deventer ziekenhuis. Nu is het afwachten tot de eerste afspraak. En dan? Kunnen ze überhaupt iets vinden? De wens voor een tweede kindje is steeds groter, maar of het ooit gaat lukken lijkt steeds verder weg…
WORDT VERVOLGD
ANNELIEKE
Insta: Lieke_buur
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Wat een teleurstelling iedere keer weer voor jullie Liek. Ik hoop dat het uiteindelijk goed komt en verder verdriet jullie blijft bespaard.
liefs Marjolijn