Lees eerst het vorige deel: Wij hebben Oekraïense gasten in ons huis, inmiddels horen ze bij ons gezin
Het duurt langer dan gehoopt
Niet hoe wij het voor hun hadden gehoopt natuurlijk. Nog steeds ver weg van hun man en vader. De drie jarige meid spreekt inmiddels vloeiend Nederlands en begint in februari op de basisschool. Wat zal ook deze fase weer moeilijk voor haar zijn. Dit zijn momenten die je uiteraard als gezin moet beleven.
Ik kom mezelf tegen
Het gaat nog steeds goed, al heb ik veel last gehad van mezelf. Ongemerkt had ik het waarschijnlijk geromantiseerd. Verwachtingen gemaakt die alleen maar kunnen leiden tot teleurstellingen. Dat leg ik ook volledig neer aan mijn kant. Ik ben juist degene die altijd zegt: “Heb geen verwachtingen, dat zijn je teleurstellingen van de toekomst.” Ook ik heb dus nog wat leren.
Verwachtingen die niet uitkomen
Ik had meer gehoopt op een vriendin. Iemand die als ik gesloopt uit het werk kom, de aardappelen al heeft geschild en de groente heeft gesneden. Iemand die mee helpt denken bij het kopen en doen van de weekboodschappen. Oppassen op elkaars kinderen zodat je wat meer vrije tijd hebt. Je af en toe verrast met een schoon huis. Ongemerkt had ik deze verwachtingen blijkbaar gemaakt. En wanneer ik echt gesloopt ben dan gaat dat knagen. Daar kunnen zij niks aan doen want wij zullen er never nooit om vragen.
We zijn nog steeds blij dat we ze kunnen helpen
Wij zijn gewoon daar anders in en zijn eigenlijk altijd automatisch bezig met mensen te ontzien en te helpen. En in dit geval zal het niet automatisch gaan en zullen we er, als het echt niet gaat, om moeten vragen. Nog steeds zijn we blij dat we ze in deze tijden kunnen helpen, en dat ze op ons pad zijn gekomen.
Trots op hoe ze het doen
We zijn trots op hoe ze de taal oppakken en leren en hoe ze probeert aan te passen en mee te gaan in de Nederlandse cultuur. Ook werken de schoonouders inmiddels in ons bedrijf. Zo fijn dat we ze weer een doel hebben kunnen geven.
Volledig begrijp ik hoe dit voelt, maar deze verwachtingen had ik wel uitgesproken toen onze Oekraïnse met 2 puber zonen bij ons kwam wonen. Ik vond dat we geen hotel hoefde te zijn en ze net zo goed mee kon helpen als ze verwachte dat wij ook weer zorgde dat gas/water/eten hadden en ga zo maar door. Zit erg in hun cultuur inderdaad omdat niet aan te voelen en ze gaan erg op in hun eigen verdriet wat ook te begrijpen is. Maar het leven gaat door en ze heeft onderdak waar jullie niet toe verplicht zijn dat te geven aan haar. Succes met alles. Kom voor jezelf op want jij houdt wel de ballen ook voor haar in de lucht en dat hou je niet jaren vol.