Tweede kerstdag 2015
Het was de eerste kerst in ons eigen huisje. We waren 6,5 jaar samen en ik was 12 weken zwanger van ons eerste kindje. Sinds vier maanden wonen we samen, nadat we eerst lange tijd buren zijn geweest. Omdat we heel graag een kindje wilden, besloten we al vrij snel nadat we gingen samenwonen om te stoppen met de pil. Na een maand was ik zwanger! We wilden kerst graag met onze familie in ons nieuwe huis vieren, maar omdat we beiden in de horeca werkten moesten we helaas allebei werken; hij Eerste Kerstdag, ik Tweede Kerstdag. Tweede Kerstdag zouden we het een klein beetje vieren. We hadden het zo gepland dat we deze dag ‘s middags de kerstcadeautjes konden doen en mijn schoonfamilie kwam eten. Ik kwam om 15:00 uur thuis van mijn werk, en iedereen zat al op mij te wachten. Eerst even wat opfrissen, een hapje en een drankje en daarna begonnen we aan de cadeautjes. Aangezien ik al 12 weken zwanger was, wilden we ook een foto maken voor de kerstboom met de echofoto om deze door te sturen naar vrienden en familie, en later op social media om onze zwangerschap bekend te maken. Via zijn telefoon regelde mijn vriend al de hele middag en avond de muziek. Op dit moment zette hij één van onze lievelingsnummers op, maar omdat we veel van ”onze” nummers regelmatig draaien, dacht ik er niet veel van.
Opeens wilde hij de foto maken voor de boom. Mijn bedoeling was eigenlijk om dat later op de avond te doen, na het eten. “Maar oke”, dacht ik, “dan kunnen we daarna het eten opzetten en aan tafel gaan”. Eén foto, twee foto’s en nog eentje extra. De foto’s waren gemaakt en ik draaide me om om de echofoto terug te zetten op de kast waar hij stond. Op het moment dat ik me terugdraaide schrok ik me kapot! Hij pakte mijn hand beet en begon een beetje te stamelen: ”Je weet hoeveel ik van je hou. We wonen eindelijk samen en ons eerste kindje is onderweg. Ik ben al 6,5 jaar met jou”. Eigenlijk verstond ik er maar de helft van, omdat ik al aanvoelde wat er stond te gebeuren. Ik had het idee dat hij zelf ook doorhad dat zijn woorden niet helemaal een verhaal vormden, maar ik wist maar al te goed wat hij probeerde te zeggen. Toen ging hij plotseling door zijn knieën en pakte hij van achter zijn rug een doosje, maakte hem open en zei: ”Wil je met me trouwen?”. De tranen stroomden inmiddels over mijn wangen en ook mijn schoonfamilie zat stomverbaasd te kijken. De ”he?!”, ”Wat?!” en ”Ooohh!” vlogen door de kamer. ”Ja”, zei ik heel hard en ik trok hem gauw aan zijn armen overeind. Een dikke knuffel volgde en toen fluisterde hij in mijn oor: ”Met de zegen van je vader”. Hij had dus ook nog eens mijn vader om mijn hand gevraagd! Teon gingen de sluizen al helemaal open.
Nieuwsgierig onderwierp ik hem hierna natuurlijk aan een vragenvuur. Ik wilde alles weten! Wanneer had hij dit gepland. Hoe had hij dit gepland? Wanneer had hij de ring gekocht en waar had hij die in godsnaam verstopt?! Hoe en wanneer heeft hij mijn vader om mijn hand gevraagd en wie wisten er allemaal vanaf? Inmiddels van alles op de hoogte belde ik mijn moeder, vader en mijn opa en oma om te vertellen wat er was gebeurd.
Inmiddels zijn we wat jaren verder… Deze kerst zijn we vijf jaar verloofd. Ons eerste kindje, Leroy, is nu vier jaar oud en gaat sinds dit jaar naar de basisschool. Afgelopen zomer hebben we ons gezin compleet gemaakt met zijn broertje, Colin, en zijn we inmiddels ook verhuisd en hebben we ons huis verbouwd. In de afgelopen vijf jaar is er een hoop veranderd, maar een bruiloft is er nog niet van gekomen. Wel zijn we nu geregistreerd partner; op papier hetzelfde als trouwen. Een bruiloft? Die komt nog wel, als de kinderen ouder zijn en we (weer) een groot feest kunnen geven!
SILVANA
