Mijn naam is Angie en ik ben 23 jaar. Samen met m’n verloofde hebben we een dochter van 2,5 en ben ik zwanger van de tweede. Om jullie mee te nemen in mijn verhaal begin ik met een stukje uitleg.
Borderline persoonlijkheidsstoornis ontstaat tijdens de ontwikkeling van je persoonlijkheid. In de meeste gevallen heb je al een aanleg om dit te ontwikkelen, maar door traumatische gebeurtenissen in de vroege jeugd (tussen 0 en 7 jaar) ontstaat deze stoornis. Ook later in de ontwikkeling (tienerjaren) zijn er vaak meerdere traumatische gebeurtenissen en zie je de kenmerken zien borderline. Borderline wordt daarom pas na je 18e vastgesteld, omdat dan de meeste ontwikkeling is geweest. Ik heb vlak voor mijn 18e verjaardag de diagnose borderline gekregen. Maar ik neem jullie mee naar wanneer het achteraf gezien al duidelijk werd.
Mijn intense jeugd
Ik heb geen makkelijke jeugd gehad en was altijd al een zeer emotioneel kind. Ik had altijd erge driftbuien, als ik huilde was het oncontroleerbaar met soms hyperventilatie tot gevolg en als ik vrolijk was kon ik de hele wereld aan. Op mijn twaalfde begon ik met automutileren (mezelf beschadigen doormiddel van snijden). Met 13 jaar begon ik te blowen en rookte ik al een pakje sigaretten per dag. Op m’n veertiende dronk ik al flink wat alcohol en werd het thuis onhandelbaar. Met 15 jaar, middenin mijn examenjaar van VMBO-TL, heeft mijn moeder mij uit huis gezet en ben ik bij mijn vader gaan wonen aan de andere kant van het land.
Eenmaal daar ging ik al gauw met hetzelfde type mensen om. Het roken, blowen en drinken ging gewoon door. Ik ontmoette mijn toenmalige vriend. Daarna ging het heel snel bergafwaarts. Hij liet mij kennis maken met XTC, wat zo ontzettend goed voelde dat we dit elk weekend namen. De relatie was heel erg ongezond. Ik werd psychisch en fysiek mishandeld, gebruikte drugs en ik werd gedwongen al mijn vrienden en familie aan de kant te zetten. Ik was erg depressief in die tijd, ik automutileerde dagelijks en raakte verslaafd aan speed en GHB. Vervolgens deed ik een zelfmoordpoging. Ik had de banden met mijn familie en vrienden kapot gemaakt. Na bijna 2 jaar (op mijn 17e) kwam de relatie ten einde toen hij mij in elkaar sloeg en met een mes naar buiten kwam. Ik vluchtte naar de enige vriendin waar ik nog stiekem contact mee had en samen belden we de politie.
Hierna werd het eerst een stuk rustiger. Ik kickte met hulp van mijn liefmoeder af. Samen hebben we veel gesprekken gevoerd. Zij was echt mijn rots en mede hierdoor ben ik er bovenop gekomen. Met hulp van haar, ben ik bij de GGZ terecht gekomen. Na gesprekken met mijn vader, moeder en liefmoeder kwamen de GGZ tot de conclusie dat schematherapie (2 volledige dagen verschillende therapie soorten) de beste optie voor mij was.
Ik kreeg verschillende heftige labels
Ik stopte 5 februari 2016 met automutileren. Tijdens het vele praten en de traumaverwerking maakte ik weer veel fouten: ik begon XTC te gebruiken twee keer per week, ik dronk veel en zocht heel veel ruzie tijdens het uitgaan. In de loop van 2016 en mijn therapie ging dat steeds beter en aan het eind van het jaar was mijn leven weer rustig. Op 30 mei 2016 kreeg ik de uitslag van de intensieve testen: borderline persoonlijkheidsstoornis, chronische PTSS en een hechtingsstoornis. Deze uitslag viel koud op m’n dak, maar aan de andere kant voelde het ook goed, want eindelijk was er een verklaring voor de dingen die ik deed. Er was wat mis en hier kon ik wat aan doen. Na ruim 2 jaar therapieën volgen, heb ik het nu onder controle.
Het stemmetje blijft altijd bij mij aanwezig
Het stemmetje is bijna dagelijks in mijn hoofd. Op slechte dagen verlang ik naar drugs en automutileren. Op goede dagen kan ik de hele wereld aan en kan ik uit blijdschap veel impulsieve en onhandige dingen doen, zoals veel geld uitgeven aan goede doelen of online shoppen. Ik voel de moodswings opkomen, die alles kunnen verpesten. Ik voel de angst om alles en iedereen te verliezen en wil dan wegrennen. Ik ontmoet vaak nieuwe mensen, maar houdt ze dan het liefst op afstand.
Ik geef niet meer toe aan bepaalde gedachten of gevoelens. Ze zullen altijd aanwezig blijven, maar ik kan er beter mee omgaan en zie ook de mooie kanten van mijn borderline. Mijn emoties zijn vele malen sterker dan van iemand zonder borderline. Als ik van je houd, dan zal ik alles voor je doen en is mijn liefde echt onvoorwaardelijk. Ik ben daardoor ook heel zorgzaam en wil alles en iedereen altijd helpen. Als ik blij ben, dan steek ik iedereen aan en kan ik mensen die zich slecht voelen weer veel beter laten voelen. Door mijn impulsiviteit komen we soms in leuke situaties terecht, zo pak ik een tas met eten en drinken en gaan we door het bos lopen zonder te weten waarheen. Of ik bedenk ineens dat we naar de dierentuin gaan, hup spullen pakken en gaan.
Mijn ‘ziekte’ heeft geen effect op mijn moederschap
Ik word heus wel eens boos op m’n dochter en dan verhef ik ook wel eens mijn stem, maar daarna leg ik haar uit wat ze deed en hoe ik mij daardoor voelde. Dit is niet anders dan bij een moeder zonder borderline. Het moederschap heeft er zelfs voor gezorgd dat ik mij minder “leeg” voel en een doel heb in het leven, zodat ik niet zomaar in oude gewoontes terug val. Ik ben momenteel 4 jaar clean van drugs en 5 jaar gestopt met automutileren. Ik drink zelden en ben al 4,5 jaar super gelukkig met mijn huidige vriend. Hij heeft mij zo onwijs gesteund en geholpen met groeien. Hij houdt van mij zoals ik ben en dat is het beste gevoel wat er is.Â
ANGIE
