Mijn vliezen braken plotseling met 20 weken

Het was 5 maart 2015. Ik was precies 20 weken zwanger van ons eerste kindje. Het ging goed met mij. Ik had eigenlijk nergens last van en had alle energie. Een fijne zwangerschap. Ineens braken ’s avonds mijn vliezen. Wat een ontzettende schrik. Dit was te vroeg, veel te vroeg. “Zal het een vroeggeboorte worden?”, dacht ik. We hebben meteen de verloskundige gebeld en werden doorgestuurd naar het ziekenhuis. Het bleek inderdaad vruchtwater te zijn. Een spannende tijd was aangebroken. Ik moest veel rust houden en vooral moed. Iedere controle was telkens weer ontzettend spannend. Na vijf weken door te zijn gekomen, ben ik uiteindelijk met 25 weken opgenomen in het Maxima Medisch Centrum in Veldhoven. Voor ons een hele mijlpaal. Toch weer 5 weken erbij gehaald. Naar omstandigheden ging het goed met ons. We lagen op een fijne plek en werden goed verzorgd. Dat het ieder moment anders kon gaan, wisten wij, en dat gebeurde ook ineens.

Fieke werd heel ziek geboren

Op 24 april 2015 ben ik bevallen met een keizersnede van onze dochter Fieke. Er was een infectie ontstaan en het was beter als ze geboren zou worden. Langer in mijn buik blijven zitten was geen optie. Na de geboorte werd Fieke opgenomen op de NICU van het MMC. Ze was bij de geboorte heel ziek. Ze lag aan de beademing en had allerlei infuusjes. Omdat ik een keizersnede had gehad, moest ik een paar dagen blijven. In dit geval heel fijn omdat we dan toch dichtbij Fieke konden zijn. Maar op dag vier moest ik als moeder dan toch naar huis. Het ging fysiek gezien vrij goed met mij en ik had weinig last van de keizersnede. Dit was zeker gezien de situatie heel fijn. Maar weg van je veel te vroeg geboren dochter, daar moest ik niet aan denken.

Dichtbij Fieke maar wel even weg van de NICU

Gelukkig was er een plekje vrij in het Ronald McDonald Huis. Wat is dit een geweldig huis. We hadden een eigen kamer met een fijne badkamer. Ook was er een keuken waarin je zelf kon koken en je kon je eigen wasjes doen. We konden hierdoor dichtbij Fieke zijn, maar konden wel even weg van alle zenuwslopende alarmpjes op de NICU. Binnen vijf minuten konden we al bij haar op de kamer staan. Het was een plek waar je familie kon ontvangen en waar je even samen kon eten. En niet te vergeten; een praatje maken met de andere gasten. Uiteindelijk zaten we allemaal in een zelfde soort situatie. Wij waren heel blij en dankbaar voor deze plek. Terwijl wij hier konden verblijven, ging Fieke met kleine stapjes vooruit. Het bleef heel spannend, maar wij genoten iedere dag weer opnieuw van haar. Bart moest na een week weer gaan werken, maar ik kon vanuit het Huis toch zelf naar haar toelopen.

Complicaties

Na twee weken kreeg Fieke een infectie. ‘s Avonds lagen wij net in bed. We probeerden een keer vroeg te gaan slapen. Alle zorgen hakten er aardig in. Toen ging mijn telefoon. We schrokken ons rot. Het was de NICU. Fieke was ziek, heel ziek. Ze ging snel achteruit. Ze lag weer aan de beademing. We kregen te horen dat ze ons nodig had, want daar zou ze hopelijk weer rustig van worden. Binnen 5 minuten waren we daar. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat wij dichtbij waren. Fieke ging vanaf dat moment in rap tempo verder achteruit. Ze is vrij snel nadat we bij haar waren overleden aan de infectie. In ons bij zijn, in onze armen. 

Intens van haar genoten

Ondanks dat Fieke is overleden ten gevolge van haar vroeggeboorte, kijken wij terug op een hele mooie periode met haar. We hebben intens van haar genoten. We zijn alle vrijwilligers van het Ronald McDonald Huis dan ook zo dankbaar dat we daar zo’n fijne tijd hebben gehad. Zonder deze voorziening waren wij nooit op tijd bij Fieke geweest. Aan dat scenario moeten we echt niet denken. Na het overlijden van Fieke ben ik samen met mijn zus Stichting Fieke begonnen. Wij maken dekentjes en geurdoekjes voor te vroeg geboren kindjes. Dit met behulp van heel veel vrijwilligers. Inmiddels krijgen ze dit cadeautje op 24 verschillende afdelingen in Nederland. Een cadeautje van Fieke.

In het volgende deel kan je lezen dat al mijn zwangerschappen niet vanzelfsprekend zijn verlopen.

MEIKE