Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
era schrijft een reeks over haar dochter Yinthe. Lees eerst de vorige delen.
Deel 1: Yinthe haar oogje hing, wat was er aan de hand?
Deel 2: Yinthe had een harde bult boven haar oog
Deel 3: We zouden te horen krijgen of de tumor goed- of kwaadaardig was
Deel 4: Yinthe wordt geopereerd aan de tumor boven haar oog
Ik vroeg me af hoe ze er na de operatie uit zou zien
27 oktober 2022. Om 7.30 uur moest die blauw-wit gestreepte ziekenhuispyjama aan. Ik borstelde haar mooie blonde haren nog even en deed het in een knot, waarvan ik dacht, wat zal er van die mooie blonde haren over blijven? Hoe zou ze er na de operatie uit zien? Ze zou tenslotte hechtingen over haar hele voorhoofd krijgen. En daar ging ik weer. Tranen, zo veel tranen, verdriet dat ze dit allemaal moest meemaken. Ik moest aan dat soort dingen ook echt niet te lang denken. We moesten door, klaar voor de OK.
De eerste stap was afwijkende bloedvaten dichtmaken of afsluiten
Het plan van de chirurgen was als volgt: eerst neuro-embolisatie, wat gedaan zal worden in het ErasmusMC. Een neuro-embolisatie is een behandeling om afwijkende bloedvaten in het hoofd of de hals dicht te maken of af te sluiten. Dit doen ze met een katheter die ze via het bloedvat in de lies naar binnen brengen. Zo schakelen ze een AVM (oftewel: aterioveneuze malformatie) of een tumor uit. (Bron: ErasmusMC)
Haar schedel kreeg een reconstructie
Vervolgens onder narcose terug naar het Sophia kinderziekenhuis om de tumor te verwijderen door de neurochirurg én haar schedel te reconstrueren door een plastisch chirurg. Ze lieten ons weten dat dit ongeveer tot het einde van de middag zou gaan duren. Je kunt wel nagaan hoe heftig dit voor ons was als ze zo over je dochter praten. Zo ongelofelijk verdrietig om te weten wat er allemaal moest gebeuren. En hoe intens heftig het zal zijn als alles achter de rug is en we haar na die operaties weer zouden zien. Het is gewoon niet uit te leggen. Je hart doet letterlijk pijn, is gebroken en huilt.
Ik moest en zou bij de narcose blijven
Nou, 7.45 uur. Daar gingen we. Tranen weer wegvegen en sterk zijn. Twee verpleegkundigen, Johan en ik liepen om het bed van Yinthe heen, de lange gangen in het ErasmusMC door. Ik zou, wilde en moest van mezelf bij de narcose bij Yinthe blijven. Dat was het laatste en enige dat ik voor mijn dochter kon doen; er zijn tot het laatste moment. Maar ik wist niet wat mij te wachten stond. Afscheid van papa en Yinthe, een dikke knuffel en lieve woorden. Daarna reden we door naar de ruimte waar het zou gaan gebeuren.
De pedagogisch medewerker had haar voorbereid
“Aapie”, haar knuffel. Toen haar steun en toeverlaat, haar grote troost en rust als ze dat nodig heeft, mocht gelukkig gewoon mee. Ik heb gezegd dat ze die maar heel goed vast moest houden en lekker mee moest knuffelen. Ze was de dag ervoor redelijk voorbereid door de pedagogisch medewerker wat ze zouden gaan doen. Ik denk dit doen we even, dan is het ergste voor nu maar klaar.
Yinthe gilde het uit toen ze het mondmasker op kreeg
Het maskertje ging op, en ze zei direct dat het mondmasker stonk! “Mama, ik wil niet dat het stinkt! “Lieverd, rustig door ademen. Je gaat zo lekker dromen over zeemeerminnen en unicorns. Als je wakker wordt krijg, je een lekker snoepje. Je doet het zó zó goed! Het is maar heel even!” En de anesthesiemedewerkers zeiden ook veel geruststellende woorden en hielden het mondmasker tegelijkertijd stijf op haar gezicht gedrukt. Praten werd harder praten, het werd gillen en huilen. Ze kwam zelfs nog even schreeuwend overeind zitten en viel daarna neer als een vaatdoek. Ze was in slaap gevallen.
Dit moment is zo traumatisch voor mij geweest
Ik moest vrijwel direct weg zodat zij konden beginnen. Nog een dikke kus en ik liep verdwaasd weg. Ik was gebroken. Deze halve minuut, misschien wel korter, staat nog steeds scherp op mijn netvlies. Dit was afschuwelijk, alsof ze dood ging. Dat vergeet ik nooit meer. Dit moment heeft zó ontzettend veel met mij gedaan. Ik raakte voor het eerst in mijn leven echt in paniek toen ik de gang op kwam. Wát een rollercoaster en het was nog geen 8.00 uur. Hoe kun je deze emoties als mens dragen, het is ondraaglijk. Maar je moet, je hebt geen keus. Ik kwam na een kwartiertje weer op adem. We vertrokken terug naar de afdeling, naar Yinthe haar lege kamertje.
De ochtend ging gelukkig snel voorbij
“Ja, en nu hè? Ik heb geen trek, ik heb nergens zin in”. Echt vreselijk als je terugkomt op een lege kamer. Ik dacht maar even te gaan douchen in het Ronald McDonaldhuis. ‘Gelukkig’ was ik mijn toilettas kwijt en heb ik de eerste twee uren gezocht en dingen moeten regelen voor bepaalde medicijnen die erin zaten. Bleek het aan het einde van de ochtend gewoon in een kastje bij Yinthe haar kamer te staan. Maar zo was de ochtend gelukkig snel voorbij en kon ik gaan douchen.
Gelukkig hadden we een eigen plekje tijdens de operatie
We hebben een paar uur op ons bed tv gekeken. Eigenlijk stond de tv enkel aan, ter afleiding. Het was vooral heel veel huilen, praten over wat er nou allemaal gebeurd was, malen, zorgen maken. En ook toch proberen een beetje tot rust te komen. Ik ben zelfs nog een kwartiertje in slaap gevallen. En ik hield non-stop mijn telefoon in de gaten waarop gebeld zou worden door de chirurg. Gelukkig hadden we daar in het huis een eigen kamer naast het ziekenhuis om ons terug te trekken. Ik ben daar tot op de dag van vandaag nog steeds zó ontzettend dankbaar voor. Vooral tijdens de operatie. Ik had nergens anders willen zijn die middag. Even niks of niemand, alleen elkaar. Hetzelfde verdriet en pijn delen met alleen elkaar.
Onze beide ouders waren ook in het ziekenhuis
Op de dag van de operatie waren onze ouders in het ziekenhuis, vooral voor ons als wij daar behoefte aan hadden. Dat hadden we. Toen het een uur of 15.00 was, besloten we toch maar even naar het ziekenhuis te gaan en ze te ontmoeten. Even wat drinken totdat we gebeld zouden worden. We waren net de lift naar beneden uit en toen ging mijn telefoon; “Anoniem belt” Veel eerder dan verwacht…
WORDT VERVOLGD
VERA
Insta: vera.linde_h
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
