Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Lees eerst de vorige delen:
Deel 1: De oogjes van baby Nova stonden raar
Deel 3: De chemo bij kleine Nova moet stoppen, ze is te ziek
Deel 5: Nova is op 2-jarige leeftijd overleden aan een hersentumor
Deel 6: “Nooit meer een kindje”, was onze gedachte na het verlies van Nova
Deel 7: Zwanger na het verlies van onze peuter: “Vreugde en verdriet ligt dicht bij elkaar”
Deel 8: Met een dikke buik en brok in mijn keel sta ik bij Nova haar grafje
Nu de bevalling dichterbij komt ervaar ik meer angst
Mijn verlof start in week 36 en daarmee komt ook steeds meer het besef dat we straks weer papa en mama worden. Ook denk ik er vaker over na ‘’wat als er iets niet goed is met de baby’’. Een gevoel van onzekerheid en angst bekruipt me. Het is niet dat ik specifiek bang ben dat de baby kanker zal hebben, maar ik ben me er zo van bewust dat er zich allerlei gezondheidsproblemen kunnen voordoen. Soms denk ik ook dat er iets tegenover moet staan. Als de baby wordt geboren moet er wel iets ergs gebeuren, misschien gaat de hond dan wel dood of worden wij ziek? Er moet iets tegenover het geluk staan want we hebben immers zoveel pech en pijn gehad.
Erover praten helpt
Ik ga namelijk nergens meer vanuit en hou rekening met alles. Ik deel deze gedachten en dat helpt, het helpt om erover te praten. De gevoelens van onzekerheid die ik soms ervaar hebben niet de overhand gelukkig, ik kan het redelijk goed van me afschudden. Het vertrouwen wat ik nu heb overheerst en daar ben ik blij om. Maar de gedachte dat de baby volkomen gezond kan zijn voelt voor mij onwennig omdat ik deze ervaring nog niet heb gehad.
Ik heb tijd om te ontspannen en ervaar rust
Ik geniet van mijn verlof. Alles voor de komst van ons kleine wondertje is klaar en dat voelt fijn. De nieuwsgierigheid naar de baby groeit met de dag. Ik kan nog steeds onwijs genieten van de vele schopjes die ik voel in mijn buik. De controles zijn tot nu toe allemaal goed, ook dat geeft mij wat extra rust. Ik heb tijd om wat meer te lezen en te ontspannen. Mijn boeken variëren van ouders/baby magazines, zwanger na verlies boeken en troostgedichten. Deze afwisseling vind ik prettig.
Voor het eerst voel ik dat ik een keuze moet maken tussen Nova en de baby
Week 38 is een bijzondere week want we hebben de opnames van het tv programma ’Ik mis je‘. We mogen ons verhaal delen over onze mooie lieve Nova, iets wat we heel erg graag willen doen. Het is deze dag 30+ graden en een lang interview is daarom best een uitdaging voor mij. De warmte en de intensiteit van het vertellen vraagt lichamelijk veel van me. Ik merk dat ik in strijd ben met mezelf. Ik wil deze opname zo graag doen, voor Nova, maar tegelijkertijd geeft mijn lichaam ook aan dat het veel is. Ik heb voor het eerst het gevoel dat ik moet kiezen tussen Nova en de baby. Dat wil ik niet. De opname niet afmaken voelt voor mij als falen, misschien ben ik hard voor mezelf maar zo voelt het op dat moment. We besluiten tussendoor een langere pauze in te lassen waarin ik de verkoeling kan opzoeken en dat helpt gelukkig. Zo hebben we de opname kunnen afmaken en daar zijn we blij om. Extra bijzonder dat jij hier ook al bij bent en dat we ook over jou konden vertellen want Nova wordt immers grote zus.
Ik hoop telkens dat die ene vraag niet gesteld wordt
“Is het je eerste of je tweede kindje?” Een vraag die eigenlijk altijd direct word gesteld. Dat roept bij mij ook altijd gemengde gevoelens op. Soms als een ‘vreemde’ mij aanspreekt op de zwangerschap hoop ik direct al dat de vraag niet gesteld wordt. Ik word er onrustig van en ben dan al in mijn hoofd bezig wat ik er op moet antwoorden. Ik heb vaak het gevoel dat ik bij het antwoord “Dit is mijn tweede kindje….”, direct een uitleg moet geven. Er zijn ook dagen dat ik dat gevoel weer minder heb, dat ik het goed kan hebben. Als mensen doorvragen vertel ik ook (vaak in het kort) wat er met Nova is gebeurd, mensen zijn vaak heel erg gechoqueerd en weten zich geen houding te geven. Dit zorgt soms bij mij ook weer voor ongemak. Ik voel ook trots als ik benoem dat dit mijn tweede kindje is maar aan de andere kant steekt het ook en is er een pijnlijk gevoel aanwezig. Het blijft een lastig ‘iets’ vind ik. Ook hierin schommelt het bij mij zo met emoties.
De datum van de diagnose gaat voorbij, gelukkig
Inmiddels is het week 40, en nadert week 41. De kleine laat op zich wachten, de dagen worden voor mijn gevoel langzamer en de nieuwsgierigheid groeit met de dag. We zijn zo benieuwd naar jou. De datum van 29 september passeert, de diagnose datum. Een datum die in ons geheugen staat gegrift. Het had heel dubbel gevoeld als de kleine op deze dag was geboren. Van tevoren heb ik er vaak over nagedacht als de baby op deze datum geboren zou worden, zou het iets moois zijn of toch een associatie met één van de ergste dagen uit ons leven? Ik voel opluchting als deze dag voorbij is en de baby nog in mijn buik zit.
Welkom lieve Luna
Met 41+2 is onze tweede dochter geboren, Luna. Tijdens de bevalling heb ik vaak aan Nova gedacht, ze was er voelbaar bij. Op het moment van geboorte word ik overspoeld door liefde maar op datzelfde moment mis ik Nova zo erg. Het is allebei heel intens. We zijn ontzettend trots en dankbaar dat we weer een prachtige dochter hebben gekregen. Luna staat voor maan en deze naam hebben we bewust gekozen omdat het zo mooi bij Nova past, onze heldere ster.
DANA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
