Ik heb met mijn man 2 kinderen
Jordy is 8 jaar en Veerle is 5 jaar. Wij hebben het nooit breed gehad. Altijd breidden we eindjes aan elkaar. We zagen onder de douche gaan als een enorme luxe. Dit deden we twee a drie keer per week. Ook de kinderen gingen er twee a drie keer per week onder. We maakten er altijd een feestje van. Bootjes, poppetjes en bakjes, alles ging mee de douche in. We letten wel op de tijd. We probeerden de kinderen zo snel mogelijk te wassen en daarna mochten ze nog even samen spelen en sop maken.
Toen kwam er een forse ophoging van de energieprijzen
We moesten altijd al op onze uitgaven letten. We konden zeker niet zomaar alles doen. Maar toen de energieprijzen omhoog gingen, kregen we het pas echt moeilijk. We probeerden de temperatuur van het huis een halve graad omlaag te doen. Het stond constant op 18.5 graden. De kinderen droegen allebei een dikke trui of een lekker vest. Ook probeerden we apparaten en het licht niet onnodig aan te laten. Ondanks onze maatregelen bleef de energierekening te hoog voor ons.
We zaten met onze handen in het haar
“Dan douchen we één keer per week”, zei mijn man. Ik dacht hier over na. Er was geen andere optie. We besloten zondag als douchedag te kiezen. De extra speeltijd deden we niet meer. De andere dagen haalde ik een warm washandje over de voetjes, handen en gezicht van mijn kinderen. Er zat niet anders op. We moesten zoveel mogelijk besparen. Dit was de laatste bezuiniging die nog mogelijk was. We kochten of kregen al tweedehands kleding en voor de boodschappen renden we van aanbieding naar aanbieding.
We kunnen net ons hoofd boven water houden
Het is geen pretje. We zitten in een ongemakkelijke situatie. Er mag nu echt niets kapot gaan. Ik ben weleens bang dat de wasmachine ermee stopt of dat er ergens ineens een flinke rekening opduikt. Dan zijn we de sjaak. Echt. We kunnen niets extra’s betalen. Er is geen buffer. Nauwelijks ademruimte. Mijn man en ik verdienen niet veel door omstandigheden. We vragen toeslagen en al het extra aan, dat er is. Nog meer bezuinigen lukt echt niet. Laat staan sparen.
Het is wat het is
Ik geloof dat ook dit een fase is. Wij komen hier wel weer uit. Ooit. Ik gun onze kinderen de wereld en de maan. Ik ga proberen om uit deze ellendige situatie te komen. Mijn hoop is nu gevestigd op toekomstige omschoolmogelijkheden, zodat ik een betere baan kan krijgen. Dit kan helaas niet bij mijn man. We moeten accepteren dat hij in zijn situatie blijft. En dat is soms weleens moeilijk.
JUDITH
