Het is dinsdagavond en de kids zijn klaar om te gaan slapen
Eerlijk gezegd ben ik van plan om ze snel welterusten te wensen en dan zelf te genieten van wat tijd voor mezelf, maar dat loop iets anders.
“Mam, ik vind de liefde moeilijk.”
Ok, die zag ik even niet aankomen. “Wat bedoel je lieverd?”, ik kijk Sol aan. Hij kijkt zo ellendig en verdrietig uit zijn ogen, dat ik meteen een steek in mijn hart voel.
“Het geeft me een naar gevoel”, antwoordt hij,
“Vertel eens, wat is er aan de hand?”. Ik ga naast hem op bed zitten.
“Ik heb T. de hele vakantie niet gezien en ze heeft me helemaal nog geen berichtje gestuurd.”
“Oh, wat vervelend” zeg ik.
“Maar misschien komt het ook omdat ik haar geen berichtje heb gestuurd”, zegt hij,
“Ja, dat kan natuurlijk heel goed”, antwoord ik. “Waarom heb je dat niet gedaan dan? Vind je haar misschien niet meer zo leuk als eerst?”
Hij schudt zijn hoofd. “Nee, ik vind haar nog steeds heel leuk.”
“Heb je haar vandaag op school gezien? Hebben jullie wel met elkaar gepraat?”
“Ja”, zegt hij. “Voor de vakantie vond ze me nog stoer en lief, maar vandaag vroeg ze niet eens hoe het met me ging toen ik een bal tegen mijn hoofd kreeg. En dat vroeg ze wel aan M. toen hij zich pijn had gedaan. En M. en T praten ook de hele tijd met elkaar.”
“En wat gebeurt er met jou als je dat ziet?”
“Ik vind het niet leuk. En als ik aan ze vraag of ze elkaar leuk vinden dan zeggen ze allebei van niet. Maar ze doet met hem veel leuker dan met mij. Dat vind ik stom.”. Hij kijkt me hulpeloos aan.
“Dat snap ik schat. Maar misschien vinden jullie het even allebei moeilijk om elkaar te laten weten dat jullie elkaar leuk vinden zo na de vakantie. Als je iemand lief en speciaal vindt, moet je dat wel laten merken aan diegene. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat ze misschien iemand anders leuker is gaan vinden. Dat weet je nu niet.” Hij kijkt me verschrikt aan. “Weet je wat ik zou doen? Ik zou haar morgenochtend een kort berichtje sturen waarin je vraagt of ze lekker geslapen heeft en dat je haar straks op school ziet. Gewoon even een lief berichtje.”
“Met een hartje?”, vraagt hij.
“Met een hartje. Gewoon even een berichtje dat je aan haar denkt. En dan kijken we wat er gebeurt. Ik denk dat ze dat heel erg leuk vindt.”
Sol slaakt een diepe zucht en kijkt me een beetje verwonderd aan
“Maar zijn meisjes ook niet gewoon een beetje raar? Waarom stuurt ze mij niet een berichtje, maar gaat ze wel heel leuk met mijn vriend praten?”, vraagt hij.
“Tja, ik ben zelf een meisje, dus ik vind meisjes niet raar, maar papa zal waarschijnlijk iets heel anders zeggen”, zeg ik met een knipoog. “Meisjes willen graag dat je laat zien dat je ze bijzonder vindt. En soms proberen ze dat op een beetje gekke manier duidelijk te maken.”
Ik zie een voorzichtige glimlach op zijn gezicht
“Weet je wat gek zou zijn? Als zij ook dit gesprek nu heeft met haar vader of moeder”, zegt hij.
“Dan kan natuurlijk goed. Misschien weet zij ook niet zo hoe ze de eerste stap moet zetten. Als jullie alle twee niets doen, wordt het alleen naar lastiger en lastiger, terwijl dat misschien helemaal niet nodig is. Eentje moet de eerste stap zetten, hoe moeilijk dat ook is. Maar dat berichtje zal de lucht wel klaren. We gaan ervan uit dat het allemaal goed komt en zij jou nog net zo leuk vindt als andersom. Liefde is best ingewikkeld, vind je niet?”
Hij knikt. “Ja, vinden jij en papa dat ook?”
“Zeker weten, schat. Papa en ik vinden dat ook. Maar gelukkig neemt een van ons altijd weer de eerste stap. Wat denk je ervan? Zullen we dat proberen en kijken wat er gebeurt?”
Hij knikt
“Dan is het nu tijd om te gaan slapen. Morgen is er een nieuwe dag met nieuwe kansen. Slaap lekker lieverd. Ik hou van jou.”
Ik geef hem hem een kus en voel een steen in mijn buik. Ik herken het gevoel waar hij mee zit zo erg. Ik wil het wegnemen, maar weet aan de andere kant dat hij hier alleen maar van leert. Mijn lieve, gevoelige, zachtaardige en onzekere Sol. Iedere vrouw mag haar handen dichtknijpen met jou. En dat is ook precies wat ik doe als ik naar beneden loop.
Ik hou van jou.
Liefs NATASJA
