Nikki heeft leukemie en een bloedtransfusie nodig

Na nog wat nachten in het Shared Care te hebben gelegen mochten we eindelijk weer naar huis! Onwijs fijn, maar ook wel erg spannend om zelf de medicatie op te pakken. Eerlijk gezegd was het wel even fijn om juist dat uit handen te geven aan ziekenhuis. Thuis geef ik Nikki’s chemo en niemand anders. Best pittig, zoals je begrijpt. We moesten Nikki veel laten drinken thuis tijdens de chemo. Wat nog een flinke opgave bleek.

Ongeveer een week later moesten wij ons weer melden in het Shared Care voor “standaard” bloedonderzoek. Opa bracht ons, aangezien ik zelf geen rijbewijs heb. Alles liep anders dan gepland. Meestal waren we met een uurtje wel klaar in het ziekenhuis, dus had ik niet zo veel spullen meegenomen. De bloeduitslagen zagen er niet zo mooi uit. Nikki moest een bloedtransfusie. Haar HB was veel te laag. Dat verklaarde een hele hoop. Maar nu? Opa moest weer naar zijn werk en ik had niks voor zusje Liza bij me. Gelukkig kon hij dat nog komen brengen. Uiteindelijk hebben we (Nikki, Liza en ik) dus echt de hele middag in het ziekenhuis gezeten. Nikki’s nieuwe bloed moest eerst besteld worden en daarna moest het nog ruim drie uur inlopen. Ondertussen had ik bij mijn man Jesse aangegeven dat wij langer in het ziekenhuis waren. Dus hij maakte zijn klus af en zou dan richting ons komen om ons weer op te halen. Hij moest trouwens onderweg ook nog de postoel en douchestoel ophalen, want deze hadden we beide echt nodig in huis.

Terwijl Nikki haar bloedtransfusie kreeg hebben we nog wat geknutseld en spelletjes gespeeld. Daarna was Nikki zo opgeknapt. Wat zo’n bloedtransfusie allemaal kan doen! Het is daarom zo belangrijk om bloed te doneren, lieve lezers. Mensen knappen daar echt flink van op! Hierdoor mocht Nikki de volgende dag haar chemo krijgen! Toch werd het de volgende dag in het Prinses Máxima Centrum nog spannend. Nikki haar bloed was goed! Maar Nikki had een enorme uitslag rond om haar port a cath en pleister. Dit wilden de artsen eerst onderzoeken voor ze zouden gaan beginnen met chemo. Ze dachten namelijk aan gordelroos. Gelukkig was dit het niet! Dus Nikki mocht door naar de slaapdokter om onder sedatie te gaan. Het gaat steeds een beetje beter om naar de slaapdokter te gaan. Dit was voorheen echt een strijd.

Nadat ze klaar waren met Nikki mocht ik weer bij haar komen. Ze moest twee uur blijven liggen. Dit omdat ze chemo in haar beenmerg hebben ingebracht. Dit keer bleef ze best lang slapen. Heel fijn natuurlijk want dan duren die twee uur ook een stuk korter voor haar! Nadat ze wakker was, vroeg ze meteen waar Jesse en Liza waren. Ze wilde namelijk even met Liza knuffelen. Goud waardt zulke momenten. Nadat alles klaar was in het ziekenhuis, mochten we lekker naar huis toe! Hier heeft Nikki nog een lekker stuk taart gegeten.