Er kwam een bloedgolf uit mij, die meters ver eindigde
Om 2:46 uur is onze dochter Kenzie Mae geboren. In het bevalbad in de woonkamer, in het bijzijn van mijn vriend, mijn twee beste vriendinnen en mijn moeder. Ik wilde graag een halve lotus na de bevalling. Dit betekent dat zodra de placenta ook geboren was, Kenzie nog even aan de navelstreng zou blijven, totdat de placenta helemaal uitgeklopt was. Helaas liep het helemaal anders. Ik perste veel en hard, maar de placenta kwam er niet uit. Ik moest uit het bad, op het matras gaan liggen om het verder te proberen. Ik lag daar en voelde ineens een enorme druk. Er kwam een enorme golf bloed uit mij, die meters ver door de woonkamer schoot. Ik zag iedereen geschrokken staren naar wat voor bloedbad er was ontstaan in de woonkamer. Omdat ik alleen hun gezichten zag vanuit mijn positie, vroeg ik wat er was gebeurd. “Ehhh, niets hoor”, zeiden ze in koor. Opeens rende iedereen door elkaar om handdoeken te pakken en de sporen te wissen. Ze wilden niet dat ik het zag en me zorgen zou gaan maken.
De ambulance parkeerde met spoed midden op straat
De verloskundige gaf mij een prikje om de placenta los te laten komen, maar dit werkte helaas niet. Een tweede prik volgde. Veel persen. Nog steeds kwam de placenta er niet uit. Ik was echt op, dus ik vroeg of er überhaupt wel iets gebeurde. De ambulance werd ondertussen gebeld. Ze moesten met spoed komen. De verloskundige probeerde nog voorzichtig aan de placenta te trekken, maar dit deed zó een pijn. Bovendien hielp het niets. Ze keek naar mijn gezicht en vroeg aan mijn vriendin of ze kon checken of ik nog reageerde. “Blijf tegen haar praten”, zei de verloskundige. “Ik ben gewoon moe”, verklaarde ik half geïrriteerd. Ik vind het namelijk irritant als mensen overbezorgd over me zijn. Alleen in dit geval was de bezorgdheid geheel terecht. Binnen een paar minuten arriveerde de ambulance al en parkeerde met zwaailichten midden op de straat. Ik zwaaide mijn moeder en mijn beste vriendinnen gedag en blies handkusjes, terwijl ik op de brancard het huis uit werd gereden. Totaal niet-wetende dat dit misschien de laatste keer had kunnen zijn.
In de ambulance kreeg ik een zuurstofmasker op en een infuus in mijn arm. Dit had ik op dat moment nauwelijks door. Ik was zo ontzettend moe. Ik sliep de hele rit. Tenminste ik denk dat ik sliep, maar ik kon ook out zijn. Ik hoorde de ambulancebroeder tegen de rijder zeggen dat hij harder moest rijden, omdat mijn situatie verslechterde. Ik voelde de ambulance hard optrekken en ik viel weer weg.
De helft van mijn bloed was weg
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis, stapten mijn vriend met mijn kersverse dochter ook mijn kamer in. De broeders en verpleegkundigen wilden mij van de brancard op het ziekenhuisbed tillen, maar toen ze mijn dekens openden zagen ze mij in een enorme bloedplas liggen. Ik was ondertussen een geschatte 3 liter bloed verloren. Dit is bijna de helft van wat een zwangere vrouw normaal in haar lichaam heeft. De dokter werd gebeld om een manuele placentaverwijdering onder narcose bij me te verrichten, maar ook dat verliep anders.
______________________________
Rapportage ziekenhuis:
“3:50 uur: Mevrouw reageert nog nauwelijks. Veel bloedverlies op bed. Niet te meten. Kreeg in ambulance NaCl, Cyclokapron, Oxytocine. Nu Calcium, Gluconaat, 2e NaCl en synto perfusor.”
“3:57 uur: Dokter en anesthesie gebeld voor aanmelding verwijdering placenta. Ondertussen meldt verpleging geen hartactie te hebben. Het spoedteam wordt opgeroepen.”
______________________________
De artsen kunnen geen hartactie bij mij meten
“Geen pols, jongens, geen pols!”, klonk er opeens door de kamer. Er heerste totale paniek. Er stormden meerdere dokters binnen, want het spoedteam was meteen opgeroepen. Er werden allemaal stickers op mij geplakt en prikjes gezet. Ik voelde de AED-stickers op me. Door het extreme bloedverlies raakte ik in een hypovolemische shock*. Ik hoorde veel van wat er gezegd werd, maar was te zwak om te kunnen reageren.
Ik dacht letterlijk: “Ben ik nu aan het doodgaan?”. Ik voelde me zó zwak en wilde alleen maar slapen. Ik hoorde iemand in paniek roepen dat ze nog steeds geen pols voelde, nadat ze haar vingers meerdere keren op mijn pols had gedrukt. In mezelf dacht ik nog lacherig: “Mijn vriend zou nu de grap maken dat dat komt omdat ik geen hart heb”. Omdat er nog zo weinig bloed door mijn lichaam pompte, zat het alleen op de belangrijke dingen in mijn lichaam en niet meer in mijn armen of benen. Dat was de reden waarom zij mijn pols daar niet meer konden voelen, maar een andere arts vond hem wel in mijn nek. De AED hoefde nog niet gebruikt te worden. Hierna hoorde ik een ander roepen dat het haar niet lukte om mijn bloed te prikken. Mijn bloeddruk was zo erg gedaald, dat ze geen ader kon vinden. Hoe dat uiteindelijk is gegaan, weet ik niet.
______________________________
Rapportage ziekenhuis:
“Mevrouw komt weer bij, goede hartactie, lage bloeddruk. Opnieuw de dokter gebeld”.
______________________________
Er rende met spoed een gynaecoloog naar mijn kamer
Terwijl iedereen in paniek van alles door elkaar deed, lukt het me met moeite om mijn ogen te openen en iemand aan te kijken om te laten weten dat ik er nog was. Ik hoorde dat zij opgelucht naar de rest riep dat ze contact kreeg. Meteen erna sloot ik mijn ogen weer. Ik voelde mij zo moe. Ze riepen meerdere keren mijn naam en schudden mijn gezicht heen en weer. Ik kon alleen maar denken: “Laat me slapen. Laat me”. Het lukte mij nogmaals om mijn ogen te openen. Ze stelden vragen. Ik kon alleen met beperkte energie mijn ogen knipperen en vaag mijn hoofd omlaag knikken, om ja te zeggen. De gynaecoloog die al eerder was opgeroepen, was bezig met een keizersnede bij een andere patiënt op de OK. Omdat mijn situatie verslechterde werd de dokter nógmaals gebeld. Hij moest met spoed de OK verlaten om naar mijn kamer te rennen.
De gynaecoloog rukte de placenta er uit
Mijn baarmoeder bleef bloed eruit pompen. Mijn placenta zat vast. Deze moest eruit en wel zo snel mogelijk! Samen met de anesthesist kwam de gynaecoloog mijn kamer binnen gestormd. De anesthesist zei: “Het is geen goed plan om haar onder narcose te brengen voor de OK, gezien de verslechterde situatie”. Ze wisten dan niet zeker of ik er niet nóg slechter uit zou gaan komen. De gynaecoloog rukte een paar keer aan de navelstreng die aan de placenta zat, die op haar beurt nog steeds vastzat in mijn baarmoeder. Ik schreeuwde het uit van de pijn. Mijn geschreeuw stelde mijn vriend en verloskundige gerust. Hierna rukte de gynaecoloog de placenta los. Het heftige bloeden stopte. De dokter rende weer terug naar de OK om de keizersnede netjes af te ronden. Nu konden ze op mijn kamer beginnen met mij op gang te helpen door middel van een bloedtransfusie met 2 zakken bloed en 1 zak plasma.
______________________________
Rapportage ziekenhuis:
“4:31 uur: Mevrouw krijgt 2 packed cells. IC-arts meldt dat mevrouw nog krappe tensies houdt. Nog 2 packed cells erbij bestellen.“
______________________________
Omdat het nog steeds niet goed met me ging, kreeg ik nog 2 extra zakken bloed. Daarna voelde ik me echt weer goed. Bijna hyper zelfs. Echter had ik veel buikpijn erna en daarom dachten de artsen dat er nog een stuk placenta achter was gebleven in mijn baarmoeder. Ze twijfelden nog urenlang om me alsnog naar de OK te sturen, maar uiteindelijk besloten ze af te wachten. Toen het goed met me leek te gaan, mocht ik naar huis. Dit bleek geen goede beslissing. Na 6 weken bloeden thuis, bleek toch dat er een stuk placenta was achtergebleven. 10 weken na de bevalling is dat operatief verwijderd en kon ik eindelijk de hele bevalling afsluiten.
LISA
* Een hypovolemische shock vereist onmiddellijk medische hulp. Door onvoldoende bloedvolume is het hart namelijk niet meer in staat om voldoende bloed te pompen in het lichaam. Hierdoor stoppen mogelijk vele organen met werken wat leidt tot orgaanfalen. Deze aandoening treedt op wanneer de patiënt meer dan één vijfde van het bloedvolume verliest. De symptomen zijn snel progressief en vereisen een snelle behandeling waarbij de begeleider de eerste hulp kan toedienen. Bron: mens-en-gezondheid.infonu.nl
