De gynaecoloog zei: “Je hebt een totaalruptuur, we moeten je direct opereren”

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.

Marit schrijft een reeks op Kids en Kurken. Lees eerst de vorige delen:

Deel 1: Marit is over tijd en gaat met enorme buikpijn naar de huisartsenpost: “Ik hoor de arts overleggen en word ineens angstig”

Deel 2: Marit heeft endometriose: “Ik volgde het advies om kunstmatig in de overgang te gaan niet op en ging voor een second opinion”

Deel 3: Ik had veel pijn, maar op de CTG was nog geen weeënactiviteit te zien: “Wat, is dit nog maar het begin?!”

Milou bleek erg klein

Nadat Milou even op mijn borst had gelegen, werd ze gewogen, gemeten en aangekleed. Bij het wegen bleek ze enorm klein te zijn voor het termijn. Milou was bijna voldragen, maar ze woog maar 2650 gram en had een lengte van 47cm. Milou was dysmatuur, om deze reden moest de kinderarts straks langskomen. Zeker omdat dit op geen enkele echo gezien was. Ook zouden ze mijn placenta naar de patholoog opsturen om de oorzaak te achterhalen.

Totaal uitgescheurd

Op datzelfde moment werd me ook verteld dat ik een totaal ruptuur had en de gynaecoloog meteen in huis kwam om me te gaan opereren. Heb ik weer, ik kan er ook nooit zonder kleerscheuren vanaf komen. Na een half uur met mijn dochter te hebben geknuffeld, moest ik mee naar de operatiekamer. Ik vroeg nog: “Mag Milou niet mee? Zo zielig, ze moet borstvoeding krijgen en Carlo kan dat niet echt geven”. Helaas wist ik al het antwoord op de vraag. Ze zouden nog even wachten met voeden, mocht Milou tekenen van trek laten zien, dan zouden ze wel kunstvoeding starten. Intussen heeft Carlo de rest van het golden hour met Milou mogen buidelen.

Eindelijk naar Milou

Weer kwam ik mijn collega tegen en zag ze dat ik vol trots over Milou sprak. Gelukkig zat mijn ruggenprik nog en hoefde ik niet onder volledige narcose. De ruptuur was wel wat complexer dan normaal. Rond 20.00 uur ging ik weer naar mijn kamer, waar Carlo en Milou op mij aan het wachten waren. Ook mocht Milou eindelijk aan de borst. Dit ging meteen goed. Wat was ik trots! De kinderarts kwam langs voor Milou. Voor nu zag alles er goed uit. Ze was te klein, maar haar hoofdomtrek was prima. Dit betekent dat de groeiachterstand ergens in het laatste trimester heeft plaatsgevonden.

Ik raakte buiten bewustzijn

Tegen 22.30 uur moest ik van de verpleegkundige proberen te plassen. Ik was namelijk drie keer gekatheteriseerd en ik had een ruggenprik gehad. Ik wilde, eigenwijs als ik was, heel graag naar het toilet lopen. Ik mocht dit doen onder voorwaarde dat ik eerlijk zou zeggen als het niet zou gaan. Eenmaal op het toilet riep ik al snel naar Carlo dat ik me niet goed voelde. Carlo en de verpleegkundige tilden me samen van het toilet. Voor het bed raakte ik buiten bewustzijn en zag ik dat ik best wat bloed verloor. Ik weet alleen nog dat de verpleegkundige riep: “Meneer, wilt u de gele knop indrukken”. Omdat ik beviel in het ziekenhuis waar ik ook werk, wist ik dat dit de noodknop is voor extra assistentie. Ik voelde mezelf wegglijden en merkte dat ik in paniek raakte, maar tegelijkertijd veel rust had.

Een infuus om de baarmoeder verder te laten krimpen

Een paar minuten later werd ik wakker met meerdere nieuwe gezichten boven me. Blijkbaar stonden er vier verpleegkundigen, twee arts-assistenten en de gynaecoloog bij me op de kamer. Ik zocht meteen naar Carlo en Milou. Toen ik ze achter me in een hoekje zag, was mijn eerste vraag aan Carlo: “Gaat het met je schat? Dit ziet er misschien wat heftig uit”. Iedereen in de kamer moest lachen. Ik werd in bed getild, bleek koorts te hebben en kreeg snel vocht toegediend. Ik was intussen aangesloten aan een monitor en kreeg een verblijfskatheter, omdat mijn blaas overvol zat. Hierna kreeg ik opnieuw oxytocine via het infuus, maar ditmaal om de baarmoeder te laten samen krampen, zodat deze zou krimpen. Mijn baarmoeder was nog fors en daardoor verloor ik bloed. Door deze combinatie ben ik even buiten bewustzijn geweest.

Met ontslag

Ik werd ‘s nachts goed gecheckt en rond 2.00 uur stopte ik met bloeden. Wat fijn! Ik hoefde gelukkig niet opnieuw naar de operatiekamer, daar waren ze nog even bang voor namelijk. In de ochtend hebben we rustig samen opgestart en werden Milou en ik vrij gegeven. We mochten met ontslag naar huis! Niet wetende dat ons nieuwe avontuur vanaf daar zou beginnen en dat we onze kraamweek niet volledig thuis zouden doorbrengen…

Lees HIER het vervolg.

MARIT

@mama.met.endometriose 

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.