Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Lees ook de andere delen:
Mijn ex zette een mes op de keel van mijn zoontje
Ik raakte ernstig gewond na mishandeling door mijn vriend
Ik wist niet hoe ik kon ontsnappen aan deze situatie
Naarmate onze relatie vorderde werd het er niet beter op. In mijn hoofd wist ik dat ik eigenlijk moest zorgen dat hij weg zou gaan, maar een manier had ik niet. Daarnaast wilde ik per se het plaatje in stand houden. Het droomplaatje huisje-boompje-beestje, een gelukkig gezin. Ik gunde mijn zoon een vader en moeder. Ik voelde mij klem zitten en wist geen uitweg meer.
Mijn vriend wilde niet dat ik ging verhuizen
Vlak na de geboorte belde de woningbouw mij op dat ik mocht gaan verhuizen naar een echt huis. We woonden nu in een klein flatje. Ik was zo trots. Zo blij. Nu zou mijn zoon een eigen slaapkamer krijgen. Mijn vriend was het er totaal niet mee eens en dreigde niet mee te verhuizen. Op dat moment, nog een beetje stoer, vertelde ik hem: “Ik ga verhuizen en wat jij doet, moet jij weten.” Hij begon te schreeuwen: “Ik beslis waar mijn zoon gaat wonen en niet jij kuthoer!” Ik hield stand en ik heb toch “ja” gezegd tegen de woning. Uiteindelijk ging hij overstag en verhuisde mee.
Ik had amper sociaal netwerk meer over
Stiekem hoopte ik dat hij niet mee zou gaan, dat hij zou verdwijnen. Volledig verdwijnen uit mijn leven. Maar het was een illusie die nog lang zou blijven hangen. We woonden er een jaartje toen de situatie steeds erger en erger werd. Ik zag ondertussen mijn ouders niet meer, mijn zus zag ik nog amper en vrienden en vriendinnen had ik al helemaal niet meer. Totaal geïsoleerd probeerde ik de beste mama van de wereld te zijn en de beste vrouw. Hij dronk veel en pakte regelmatig de bankpas van mij af zodat ik geen huur of iets anders kon betalen. Ik had geen andere keus dan zijn ouders bellen en vragen om geld zodat ik eten kon kopen.
Hij wilde nog een kind, ik niet in deze relatie
Toen mijn zoon ongeveer twee jaar was, wilde hij nog een kind. Ik wilde dat niet. Ik wilde niet nog een kind in deze relatie krijgen. Ik moest iets bedenken om weg te komen. Maar de angst was te groot, de ijzeren greep te sterk. Ik werd zwanger, van een dochter. In de vroege ochtend werd ik wakker van de buikpijn. Ik strompelde naar beneden en wist al gelijk dat de bevalling was begonnen. Ook wist ik, aan hem ga ik niks hebben. Hij heeft de halve nacht zitten zuipen dus probeerde ik zo goed en zo kwaad als het ging de weeën zelf op te vangen en maar rondjes te lopen door de huiskamer.
De weeën waren in volle gang, maar hij wilde niet naar beneden komen
Toen het te erg werd, heb ik hem onderaan de trap geroepen dat hij moest komen. Hij riep dat ik “mijn smoel” moest houden. Hij wilde slapen. Mijn zoon kwam naar beneden en vroeg: “Mama au?”. “Ja jongen, je zusje komt eraan. Mama moet even plassen.” Op de wc trok ik mijn broekje omlaag en schrok. Ik vloeide flink en dacht nu moet hij echt naar beneden komen. Dus ik weer naar de trap en riep opnieuw dat hij echt moest komen. Nu kwam hij wel naar beneden, met een pissig gezicht. Door al het bloed besefte hij gelukkig dat het nu echt begonnen was en hij belde de verloskundige. Ik belde snel mijn zus. Zij zou op mijn zoon letten als we naar het ziekenhuis zouden gaan.
Vlak na de geboorte stond ik er alweer alleen voor
Dit hebben we allemaal niet meer gehaald. Mijn dochter had onwijze haast en thuis werd ze geboren. Een half uur na de geboorte ben ik gaan douchen en mezelf verzorgen, om vervolgens zelf alle ballonnen en slingers op te gaan hangen. Hij moest gelijk weer gamen achter de pc en had geen tijd meer voor mij en zijn kinderen. De visite verzorgde ik ook zelf en de kraamverzorgster kwam wederom enkel twee keer per dag voor de controles. Ook zij zou niet in de gaten krijgen hoe de vork in de steel zat binnen ons gezin.
Ik had mijn zoon aan hem meegegeven
Na een klein poosje wist ik even weg te vluchten. Hij had me zo gruwelijk geslagen dat ik eindelijk de ballen had om te gaan. Ik vluchtte naar mijn zus met de kindjes. Kort daarna wist hij de boel zo te manipuleren dat hij het voor elkaar kreeg om mijn zoon mee te nemen voor drie dagen. En de politie, die deed niks. Wat haalde ik in mijn hoofd? Hoezo ging ik overstag hem zijn kinderen te laten zien? Ik wist beter. Ik had het niet moeten doen, maar nu was het te laat: hij had mijn zoon.
De ijzeren greep was te sterk: ik ging weer naar hem terug
Het was een vriend die hem wist te bewegen om mijn zoon terug te brengen naar mij. En het was hij en zijn vriend die mij wisten te bewegen weer terug te gaan naar huis, naar hem. De ijzeren greep was nog steeds te sterk. Nog steeds had ik de kracht en de ballen niet om voorgoed te gaan. Dat ik dit ging bekopen met het meest verschrikkelijke ooit kwam ik al heel snel achter…
Lees HIER het vervolg.
TRUUSJE
Ons verhaal is te lezen in mijn boek: Achter mijn voordeur www.uitgeverijterbint.nl
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Wat schrijft u mooi&krachtig ! Ook al zijn het verschrikkelijke gebeurtenissen wat u en uw familie hebben meegemaakt of meemaken.
Zeer dapper hoe u dit beschrijft. Ik hoop dat het (snel) beter gaat met u en uw kinderen en dat jullie samen nog een mooier leven opbouwen.
Ik wens jullie het beste.