Ik had een afspraak met mijn goede vriendin. We gingen koffie drinken met onze beide kindjes mee. Het was direct na school. Gezellig. Onze beide jongens zijn net 6, kleuters nog. Ze hadden allebei wat speelgoed mee. Jordan (het zoontje van mijn vriendin) een doosje lego en Bob (mijn zoontje) een autootje.
We namen plaats aan een tafeltje achterin
De jongens zaten tussen ons in op de stoelen. Ze speelden allebei aan de tafel hun eigen spel. We bestelden twee cappuccino’s en twee appelsap. Onze koekjes mochten de kinderen hebben. Ellen en ik praatten bij over ons werk, afgelopen vakantie, de kinderen en onze huwelijken. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat het goed ging met Jordan en Bob. Jordan bouwde een soort van muur en Bob reed de hele tafel rond. Af en toe namen ze een slokje van hun appelsap. Eigenlijk speelden ze altijd zonder ruzie te maken.
“Eerlijk delen”, zegt Jordan ineens
Hij rukt de auto uit de handen van Bob. Bob kijkt me snel aan en barst in tranen uit. “Hee”, zeg ik, “Jordan dat is niet netjes. Jullie spelen ieder met jullie eigen speelgoed”. Ik pak het autootje weer terug en geef het aan Bob. Ellen kijkt me aan. Ik zie dat ze een beetje boos is. “Maar wij delen altijd’, pruttelt Jordan. Hij kijkt zijn moeder, Ellen, aan. “Dat is zo”, beaamt Ellen. “Delen is belangrijk, het moet wel in overleg gaan. Wij spelen vaak om beurten”, gaat ze verder. Ik denk snel na. Daar ben ik het niet mee eens. Bob hoeft niet om beurten. Ik vind dat ze allebei met hun eigen speelgoed moeten spelen. Dan had Jordan maar zijn eigen autootje moeten meenemen. Bob kijkt me met grote ogen aan. “Ik wil mijn eigen auto houden”, zegt hij bevestigend.
De situatie wordt nu ongemakkelijk, merk ik
Ik glimlach naar Ellen. Ik zeg nogmaals dat Bob zijn autootje mag houden, en dat Jordan een mooi muurtje kan maken. Ik denk dat het daarmee is opgelost, maar Ellen kan dit zichtbaar niet waarderen. Ze recht haar rug. Ik merk dat ze er geen zin meer in heeft. De stemming slaat om. Wat kinderachtig. Hier kunnen we toch wel uitkomen, lijkt me. Ellen zegt dat ze op moet stappen, ze heeft weinig tijd en wil graag de rekening. “Ik betaal wel”, zegt ze snel.
En zo staan we ineens vliegensvlug buiten
Ik merk dat het Ellen hoog zit. Toch wil ze niet praten. We geven elkaar een voorzichtige en korte kus en zeggen elkaar gedag. Tijdens het lopen naar mijn fiets, merk ik dat ik de situatie klote vind. Thuis aangekomen weet ik niet of ik Ellen moet appen of dat ik haar moet bellen of juist met rust moet laten. Het is een rare situatie geworden.
Ik hoor de hele dag niets van haar en zij niet van mij
Het is nu alweer 3 dagen verder. En het is nog steeds radiostil. Heel erg gek. En niet nodig. Toch is het een ‘ding’ geworden. Ik denk dat ik haar een appje ga sturen. Maar ik vraag me af of ik iets luchtigs anders moet sturen of juist iets over de situatie moet zeggen. Ik vind het zo moeilijk. Belachelijk eigenlijk. Daarom de vraag: Wat zou jij doen?
NOOR
je eigen gedrag onder de loep nemen, waarom mag het niet gaan zoals het ging,
kinderen van 6 kunnen heel goed iets uitvogelen zonder jou hulp,
laat soms iets gaan en gebeuren laat jou controle los,
bellen natuurlijk en uitpraten.
en niet de schuld alleen bij haar leggen.
je moet kinderen inderdaad leren delen.
je had je zoon kunnen voorstellen om even te ruilen van speeltje
Meestal gaat delen in overleg lijkt me,en niet door iets uit de handen te rukken.
Het spelen had waarschijnlijk met een korte uitleg naar de kinderen gewoon gezellig door kunnen gaan.
Jammer dat jullie vriendschap (?) om zo iets kleins stopt.
Nou wat een onzin dat hij moet delen. Het speeltje is van hem, en omgekeerd, afpakken hoort in geen enkel gedrag. Mss kunnen jullie erop uitkomen dat het vooral een ‘fete’ is tussen volwassen, en de kinderen mss iets langer de tijd hadden kunnen geven om het zelf op te lossen… maar moeten delen…. Kom op..in het volwassen leven hoeven we toch ook niet alles te delen. Het is juist goed dat je kindje voor zichzelf kan opkomen; de situatie iets langer laten gaan en je stimuleert ook nog z’n probleemoplossend vermogen….
Ik ben het echt heel erg eens met Ellen. Kijk de manier waarop het ging is niet oké. Maar delen is een heel belangrijk iets om je kind mee te geven. Kinderen van 6 kunnen prima samen spelen, ruzie maken en dingen oplossen…
Soms wil een kind niet delen, of alleen spelen en dat moet uiteraard ook weleens kunnen. Maar Ellen probeerde dit in mijn beleving prima op te lossen door uit te leggen hoe het bij hen gaat. En dat het autootje in dit geval werd afgepakt had idd ook besproken moeten worden. Maar het pertinent afkappen door te zeggen ze spelen ieder met hun eigen speelgoed vind ik persoonlijk wel een ding hoor…
Ik zou haar een berichtje sturen en vragen of jullie over de situatie die speelt heeft plaatsgevonden. En dan zeker niet uitspreken op de app maar face to face.
Lastige situatie van beide kanten. Beiden hebben jullie een andere visie op het spelen en hoe om te gaan met. Ik denk dat dit rustiger opgelost had kunnen worden. Een autootje wordt afgepakt. Je had kunnen zeggen: Als je ergens mee wil spelen, dan pak je het niet af, maar vraag of je ermee mag spelen en stel je voor dat de ander dan met je lego mag spelen. En nee is ook een antwoord. 9/10 keer is het antwoord dan ja en wordt er rustig verder gespeeld.
Maar ik zou haar sowieso bellen of een appje sturen met daarin aangeven dat je het heel erg vervelend vindt zoals.het gegaan is, dat het je niet lekker zit en dat je snapt dat ze dit niet leuk vond. En daarbij aangeven dat haar visie hierop niet jouw visie is en dat je daar graag over wilt praten, maar haar niet als vriendin kwijt wil.
Als ze niet hun speelgoed willen delen, moeten ze het thuislaten. Dat is bij ons de regel. Je spreekt toch met elkaar af, zodat de kids kunnen samenspelen? Uiteraard met goedkeuring van de ander en dat ze leren samen te spelen.
Jullie hebben beiden een andere opvoedstijl die niet matchen blijkbaar. Maar ik zal er zeker over praten, misschien snappen jullie elkaar dan beter? Heel veel succes
Het kindje van jouw vriendin had het speeltje niet mogen afpakken, want dat is geen delen. Maar… persoonlijk vind ik wel dat een kind moet leren delen.
Ik vond het ook een beetje een vreemd verhaal….kinderen spelen nu eenmaal met elkaars speelgoed. Gaat uiteraard wel over de manier waarop, maar dat moet ze worden geleerd. Ik snap Ellen wel….veel relaxtere manier van aanpakken. Wij moeten niet altijd alles willen oplossen voor onze kids.
Gewoon niet zo moeilijk doen. Ze zijn pas 6 jaar.
Ik snap jullie beiden. Als een speelgoed wordt afgepakt, is dat niet delen. Haar zoontje had kunnen vragen of hij er mee mocht spelen. En ik snap dat jou zoontje zijn speelgoed heeft meegenomen en nog niet uitgespeeld was. Of ik lees verkeerd….. Maar ik had voorgesteld of ze het later konden ruilen?
Geef aan via app dat je het ongemakkelijk vindt dat je haar niet meer gesproken hebt sinds jullie het oneens waren, dat je het zonde vindt dat jullie onenigheid hebben en je het graag wilt oplossen, maar niet weet of zij het wel of niet prettig vindt als je haar erover belt/appt. In situaties waarbij onenigheid voorkomt, kun je het beste vanuit je eigen gevoel spreken en wat het met je doet, zonder te beschuldigen. Of te wel: wees gewoon eerlijk. Dan krijgen jullie beiden antwoorden.
Weet je wat mij dwars zou zitten als ik Ellen was? Dat zij aangeeft wij delen altijd alles, maar dat jij in je eentje beslist nee we gaan het zo doen. Jij beslist niet alleen over beide kinderen, maar je overruled haar ook als ouder en je overlegt niet met haar als vriendin. Als ik dit lees denk ik jeetje wat ben jij een bazige botte hork en dan ben je verbaasd dat ze er klaar mee was? Naast het feit dat de meeste kinderen leren om te delen en het daar niet over eens zijn, is het misschien meer je houding naar haar toe ook. Je houdt geen rekening met haar. En dit is precies de reden dat je kinderen leert delen, anders worden ze een tikkie egoïstisch en hebben ze het niet door als.ze over een vriendin hun gevoelens heen walsen, omdat ze nooit hebben leren rekening te houden met wat een ander wilt en compromis te sluiten. Een hele belangrijke sociale vaardigheid waarvan jij blijkbaar de waarde niet.ziet of onderschat in zijn verdere leven.. Ik denk tijd voor wat zelfreflectie en een excuses naar je vriendin dat jij de regie nam en haar compleet overrulede is wel op zijn plek.
Samen spelen is samen delen.
Speelgoed angstvallig apart houden zodat t andere kindje er niet aan mag komen is naar mijn bescheiden mening zeker niet oke. Laat je kind dan maar thuis. Zijn hele leven zal hij mensen tegenkomen waar hij rekening mee moet houden. Daarom is empatie aanleren zo belangrijk. Wil niet zeggen dat hij alles moet laten afpakken.
Samen respectvol overleggen moet ook geleerd worden.
Dat kunnen kinderen echt wel .Kinderen zijn op dat gebied vaak verder dan wij denken. ALleen ingrijpen als t uit de hand loopt.
Praat erover met je vriendin.
En hou in gedachten dat ook ouders moeten leren en niet alle wijsheid in pacht hebben.
Succes
ik zou ook zeggen dat je het niet zo bedoelde, want je reactie was wel overdreven vind ik, kinderen laten delen en goed met elkaars speelgoed laten spelen is juist goed. je had kunnen zeggen,jullie kunnen even wisselen van speelgoed.
hopelijk komt het goed.
leuk boek: Samen spelen, wat nou delen.
als ik in mijn spel zit of boek lees. waarom moet ik dat afstaan aan een ander? Omdat die ander dat graag wil….omdat ze nog maar 6 zijn….
Ze waren toch niet aan het samen spelen.
Ieder had zijn eigen spel. vervelend voor hem dat hij uitgespeeld is met zijn lego.
Komt mij jarloers over.
Veel volwassenen willen ook niet delen.
Ik vind persoonlijk dat afpakken ook niet beloond hoeft te worden. Als jij een boek leest is het toch ook raar als een vriendin die ineens uit je handen pakt omdat zij het ook wil lezen? Als Jordan het had gevraagd, had het misschien wel gemogen maar misschien ook niet. Niet je gelijk willen halen maar het is iig ook geen reden voor een ruzie tussen de moeders. Heb een groot hart en bel je vriendin liefdevol op. Desnoods zeg je sorry, dit is geen ruzie waard.
als je kind met zijn eigen speelgoed wil blijven spelen en dit aangeeft, dan vind ik dat het moet kunnen. Je kunt een volgende keer ook zeggen, dat je het goed vind, dat ze bij haar thuis delen, maar omdat hij al aangeeft, dat hij dat niet wil, hij niet verplicht moet worden het te doen. de een wil niet, de ander wel, dus dan hoef je niet per se degene gelijk te geven, die dat per se wel wil.
Dat zij dan opstaat, vind ik vreemd. bel of app gewoon en praat het uit.
Mooie vraag!
Persé iets moeten delen heb ik altijd vreemd gevonden.
Ik vind dat het delen van speelgoed zeker niet altijd hoeft. En dat sluit inderdaad niet aan met wat ons altijd is geleerd. Maar omdat iets altijd op een bepaalde manier gedaan is, wilt niet zeggen dat het ook altijd de juiste manier is.
Als volwassenen delen we ook niet altijd alles, het is ook een stukje grenzen leren aangeven, leren om iemand zijn/haar ‘nee’ respecteren..
Google eens op ‘kinderen hoeven speelgoed niet te delen’.
Uiteraard leert het delen van speelgoed ook mooie en goede dingen,o.a rekening houden met elkaar. De medaille heeft dus zeker twee kanten.
Ik denk dat het goed is om in je eigen kracht te blijven staan en achter je eigen normen en waarden te blijven staan.
Bespreek het met je vriendin. Jullie mogen er een andere mening op na houden, dat zou als het goed zit..jullie vriendschap niet in de weg hoeven staan. ❤️
ik zou mijn excuses aan bieden ook al voelt het voor jezelf dat je gelijkt hebt. samen spelen is ook samen delen, dat jullie daarin elke een eigen visie hebben hoeft niets uit te maken. maar kinderen van 6 komen hier meestal zelf wel uit. en als ze met spullen gooien schreeuwen en constant op elkaars punten staan dan kun je als ouder ingrijpen. maar dit stukje hoe je omgaat met een gewoonte van een ander, is een excuus waard. het is natuurlijk beetje vreemd dat zij het haar zo erg aantrekt en ze haar blijkbaar erg gekwetst voelt dour jouw opvoed mening en jouw handelen op het conflict tussen 2 kleuters. dus excuses maken en luister eens hoe een ander zijn of haar kinderen opvoed, je hoeft er niks mee te doen natuurlijk, maar door te luisteren hoe het bij anderen er aan toe gaat leer je juist heel veel.
veel succes met deze situatie hopelijk komt het helemaal goed met je vriendin.
het leven is te kort om over zulke kleinigheidjes boos te blijven.
zo beginnen de meeste vrienden en familie ruzies. Mijn advies laat kinderen het zelf oplossen .de vrienden of familie spreken niet meer met elkaar en de kinderen spelen weer met elkaar .