Na een helse ingeleide bevalling van 3 dagen: 3 ballonnetjes, vliezen breken, direct in een weeënstorm, ruggenprik, opeens vlotte ontsluiting en 1,5 uur persen waarin de hartslag van mijn zoontje alsmaar lager werd, er steeds meer dokters kwamen en er uiteindelijk een knip gezet moest worden en mijn zoontje met navelstreng om zijn nek ter wereld kwam. Zou je denken dat het ergste wel geweest was, maar ik verloor 2,5 liter bloed en werd afgevoerd naar de OK. Er werd niet gekozen voor een bloedtransfusie, omdat ik nog jong was en artsen het beter vonden als ik op eigen krachten zou opknappen.
Nou die eigen krachten waren ver te zoeken met een HB van 2,9. Dus een dag later verlieten we het ziekenhuis, apetrots en lijkbleek kwam ik thuis aan om direct weer op bed te gaan liggen met zoonlief.
De kraamverzorgster kwam in de avond kort kennis maken en gaf instructies voor de nacht, ik was in eerste instantie vooral blij dat er hulp was, omdat ik nog geen 5 seconden op mijn benen kon staan en mijn man nog nooit in zijn leven een luier had verschoond, haha.
Wel vreemd vond ik dat ze zei: “Nee hoor hij hoeft geen kruiken als hij goed op temperatuur is.” Maar goed, zij was de expert en ik kon vooralsnog niet heel helder nadenken.
De dag erna moest mijn man nog één dag werken om dingen af te ronden en zou daarna twee weken vrij zijn. Ik was in de ochtend alleen met mijn kraamverzorgster en ondanks dat ze erg goed hielp met het op gang brengen van de borstvoeding deed ze daarnaast eigenlijk vrijwel niks.
Omdat ik zelf nog steeds niet de kracht had om op mijn benen te staan, moest ik haar alles vragen, of ze eten voor me wilde maken bijvoorbeeld. Niks, maar dan ook niks, kwam uit haar zelf. Terwijl ik dat wel echt nodig had op dat moment (en normaal gesproken ben ik echt geen zielenpietje, haha).
Mijn broer en zijn vrouw kwamen op visite. Mijn broer die over het algemeen vrij snel een duidelijke mening heeft over iets of iemand zei: ‘Wat vreselijk dat mens, die moet je echt wegsturen, zo hoort het niet te gaan hoor zussie’. Ergens wist ik toen al wel dat hij gelijk had, maar het kwam nog niet helemaal aan. Ik besloot mijn man te bellen en lichtelijk huilend (en vooral heel hormonaal) aan hem zei ik dat ik niet weet of ze wel een goede kraamverzorgster was, er werd namelijk niet veel verzorgd. Mijn man die echt altijd in iedereen alle positieve kanten benadrukt zei: ‘Ja ik twijfelde eigenlijk ook al aan haar’. Hij besloot de kraamzorg organisatie te bellen om te zeggen dat we echt graag iemand anders wilden hebben, omdat ik echt meer verzorging nodig had dan dit.
Ik heb toen de kraamverzorgster maar eerder naar huis gestuurd en gezegd dat het voor vandaag niet meer nodig was, wat natuurlijk niet helemaal waar was, maar dat ze nog een hele middag op m’n bedrand zou zitten staren zag ik ook niet helemaal zitten.
Mijn broer is toen als een malle ons hele huis gaan poetsen, met het zweet op zijn voorhoofd, mijn ouders kwamen ook en mijn moeder heeft voor me gekookt en gezorgd. En eigenlijk heeft mijn familie die dag de taken opgevangen. Nu besef ik me ook wel heel goed dat Nederland een luxeland is met uitgebreide kraamzorg en er zat landen zijn waar je deze zorg überhaupt niet krijgt. En ik moet ook zeggen dat ik het op die dag fijner vond om mijn moeder om me heen te hebben dan een niet functionerende kraamzorg.
Afijn, de volgende dag werd ons een nieuwe kraamzorg beloofd, nadrukkelijk gevraagd of er iemand kon komen met ervaring en wat pit. Nou en die kwam er, een Surinaamse dame met pit.
Want zoonlief hoefde volgens de vorige kraamzorg geen kruiken, met wel als resultaat dat wij er in de nacht achter kwamen dat hij het veel te koud had en ik hem de hele nacht op mijn borst heb laten slapen, warm onder de donzen deken. Manlief had geen idee hoe je die kruiken klaar moest maken, nu zou je denken, gebruik je gezonde verstand. Maar je zal het ook vast herkennen dat gezond verstand in de eerste dagen met een newborn een beetje ergens in de lucht rond zweeft. Achteraf kan ik er wel om lachen hoor. Ik heb namelijk zelf jaren in de kinderopvang gewerkt en ook nog eens pedagogiek gestudeerd, maar eerlijk, dat stukje newborn zat daar niet bij, haha.
Maar in de ochtend was het nog niet hersteld. Dus het eerste wat ik tegen de kraamzorg zei is: ‘help hij heeft het koud’. Ze had nauwelijks haar jas uit of stond al paraat met alle hulpmiddelen. De verwarming werd de komende dagen opgestookt tot standje reptielenhuis en manlief werd geïnstrueerd over het klaarmaken van kruiken. Zoonlief werd gewogen en je raadt het vast al, door de kou had hij teveel energie verbruikt voor het zichzelf warm maken en was teveel afgevallen. Gelukkig kolfde ik al heel veel, dus konden we flink aan de slag met hem een beetje vet mesten. We annuleerden het bezoek voor de komende dagen en richten ons volledig op elkaar en de gezondheid van mij en mijn zoontje.
Deze kraamverzorgster was een held, binnen no-time hapte mijn zoon goed aan en kon hij alles bij mij drinken. Binnen no-time zat hij daardoor ook weer op goed gewicht en had hij het de hele dag door zo lekker warm dat hij er een lekker blosje van kreeg. Ik kreeg zonder te vragen elk uur te eten en in de middag stopte ze mij en mijn zoon in om verplicht te gaan slapen, soms stopte ze zelfs mijn man ook nog in voor een dutje, haha. Ze zette alles in beweging en deed precies wat wij zo hard nodig hadden op dat moment. Zodra ze ‘s ochtends binnen kwam, sprong mijn man direct op uit bed en ging spontaan alle planten water geven. Waar wij vervolgens heel hard om moesten lachen en ze me vroeg of hij vannacht een kokosnoot op zijn hoofd had gekregen.
Je kan je voorstellen dat toen ze afscheid nam, ik heb staan huilen als een baby. Niet omdat ik er geen vertrouwen in had dat we het zelf konden, want dat had ik zeker. Maar omdat ik haar zo verschrikkelijk dankbaar was.
Inmiddels hebben we een tweede kindje. Het was een prachtige bevalling en een prachtige kraamtijd zoals het hoort te zijn. En daardoor weet ik nu wel dat je altijd op je gevoel af moet gaan, dat je recht hebt op een mooie kraamtijd en je gevoel bij de kraamzorg goed moet zijn. Als dat niet zo is, direct aan de bel trekken.
