Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
In november 2018 waren wij er over uit: wij willen graag een kindje. Vol goede moed gingen we het proberen, gewoon rustig go with the flow. Helaas bleef het eerste jaar een zwangerschap uit. Met 13 maanden zaten wij bij de huisarts voor een doorverwijzing, we waren immers al een jaar bezig.
We kregen een doorverwijzing naar het ziekenhuis
Die verwijzing kregen wij gelukkig en nu was het wachten totdat wij naar het ziekenhuis mochten voor de intake en onderzoeken. Dit liet een paar maanden op zich wachten, want Corona was net om de hoek komen kijken. Op 17 juni 2020 was het dan zo ver; de intake en wat onderzoeken, onder andere bloedprikken en een echo, en mijn vriend een spermaonderzoek. Alle onderzoeken zagen er prima uit. Het advies was om het nog acht maanden zelf te proberen. Niks stond ons namelijk in de weg om zwanger te raken.
Starten met IUI
Zodra de acht maanden voorbij waren en ik was nog steeds niet zwanger, mocht ik op cyclus dag één bellen om te starten met IUI. Op 25 mei 2021, begon dan eindelijk na lang wachten ons IUI traject. Ik moest hormonen spuiten om hopelijk twee follikels te krijgen. Wij hebben uiteindelijk vijf IUI pogingen gehad, maar zonder het gewenste resultaat. Wij mochten dus door met ICSI.
De opbrengt bij de eerste ICSI poging viel tegen
Op 15 juli 2022 begon ik met de decapeptyl injecties na één maand de anticonceptiepil geslikt te hebben. De decapeptyl injecties zorgen ervoor dat je in een kunstmatig overgang wordt gebracht. Na twee weken de decapeptyl injecties, kwam de tweede spuit erbij die de follikels laat groeien. Na vier follikelmetingen, werd de punctie gepland voor 12 augustus. Wát een zenuwen! Maar de punctie viel me gelukkig alles mee. Helaas had ik bij poging 1 maar zes follikels, waren er maar drie eicellen gevonden, waren er maar twee eicellen rijp en was er maar één bevruchting ontstaan. Op 15 augustus kreeg ik dan eindelijk de eerste terugplaatsing. Wat vonden wij het ontzettend bijzonder om ons driedaags oude embryo te zien.
Ik voelde mij heel ellendig
Helaas mocht het ook dit keer niet zo zijn. Op 5 oktober 2022 begon ik opnieuw met de decapeptyl injecties voor onze tweede ICSI poging. En wat voelde ik me beroerd. Migraine aanvallen, opvliegers. Verschrikkelijk. Maar alles voor het goede doel, toch? Dus hup, doorgaan. Maar wat voelde ik mij ellendig. Op 17 oktober 2022 kwam de tweede spuit er weer bij en begon ik weer met follikels te stimuleren. Dit keer een hogere dosering zodat ik hopelijk meer follikels had dan bij poging 1.
Wat was het spannend en zenuwslopend
Na twee follikelmetingen, werd de punctie gepland. Op 1 november 2022 kreeg ik de tweede punctie. Deze punctie voelde totaal anders dan de eerste punctie. Bijzonder hoe het zo kan verschillen maar ook deze keer vond ik de punctie nog goed te doen. Tijdens deze punctie waren er zeven eicellen gevonden. Wat een super score, vergeleken met de vorige keer. Op 4 november 2022 kreeg ik de tweede terugplaatsing. Hier hoorden wij ook dat er van de zeven eicellen, vier bevruchtingen waren ontstaan. Ontzettend blij en dankbaar, maar ook ontzettend spannend en zenuwslopend. Er kon nog van alles mis gaan. Zouden we dit keer wel cryo’s hebben?
We hadden gewoon twee cryo’s
Op 10 november kregen we te horen dat wij twee cryo’s hadden. Tranen met tuiten. We hadden gewoon nog twee extra kansen in deze poging, mocht de verse terugplaatsing niet blijven plakken. Helaas was inderdaad onze verse terugplaatsing niet blijven plakken. We konden de cryo terugplaatsing in natuurlijke cyclus gaan plannen. Op 4 december 2022 kreeg ik onze eerste cryo terugplaatsing. Een embryo van vijf dagen oud. Dit hadden wij nog nooit gezien en we vonden dit weer zó bijzonder. Dat kon gewoon ons mini mensje worden.
We zagen een streepje!
Deze cryo terugplaatsing kreeg ik in een kunstmatige cyclus. Dan hebben we echt álles geprobeerd. Vier dagen na de terugplaatsing (9dpo officieel gezien), heb ik een test gedaan. En daar stond een heel licht streepje. De dag erna nogmaals getest, want geloven kon ik het niet. Maar ook op deze test stond een streepje en hij was al een stuk beter te zien. Zal het dan toch? Ben ik echt zwanger? Maar helaas. Heel even hebben wij kunnen genieten van positieve testen en de gedachte dat het eindelijk gelukt was. Dat wij eindelijk na 4,5 jaar, papa en mama zouden worden.
De tweede ICSI was ook mislukt
Op 6 februari kreeg ik onze tweede en tevens laatste cryo terugplaatsing. Ontzettend spannend want het was erop of eronder. Maar ook bij deze terugplaatsing mocht het niet zo zijn. Ontzettend verdrietig. En dat was poging ICSI 2. We hadden nog twee pogingen over nu. Maar wat nu? Gaan we zo door en dan maar op hoop van zegen of gaan we toch verder kijken? We kozen voor het laatste en hebben een second opinie gevraagd in Duitsland. In Duitsland zijn ze al veel verder dan in Nederland namelijk en wij willen alles op alles zetten om het te laten slagen. Mocht het dan echt niet lukken, weten wij in ieder geval dat we er alles aan hebben gedaan.
Een lage AMH waarde
We konden al vrij snel in Duitsland terecht. Ontzettend fijn. Onze eerste afspraak was op 22 maart. Ik moest hier bloedprikken, een echo laten maken en mijn vriend kreeg weer een spermaonderzoek. Een week na de diagnostische dag in Duitsland, hadden wij een videocall om de uitslagen te bespreken. Uit mijn bloedonderzoek was gekomen dat mijn amh waarde (eicel reserve) behoorlijk laag is voor mijn leeftijd. Dit was ook te zien met de echo; er lagen veel te weinig follikels klaar. Met mijn leeftijd willen ze graag een waarde tussen de 3 en 4 hebben, mijn waarde is 1,54. Bijzonder dat Nederland hier nooit wat over heeft gezegd. Zélfs niet toen ik het zelf meerdere keren aangaf.
Een traject in Duitsland
Het advies vanuit Duitsland was toch wel om het traject daar voort te zetten. Dit omdat Duitsland mij op totaal andere en meer hormonen wilt gaan laten zetten dan Nederland ooit zou doen. Als het ware zijn wij dus wat dat betreft “uitbehandeld” in Nederland. Ook wil Duitsland bijvoorbeeld embryoglue toepassen, dit om de innesteling te bevorderen. We twijfelde hierover. De afstand is behoorlijk ver en het financiële plaatje is ook niet mals. Maar we kozen er voor gekozen om het traject voort te gaan zetten in Duitsland. Onze wens is te groot om niet alles op alles te zetten.
Geregistreerd partnerschap
Om het traject in Duitsland te kunnen doen, moeten de man en vrouw een geregistreerd partnerschap of een samenlevingscontract hebben. Dit hadden wij niet. 16 mei hadden we gepland om het geregistreerd partnerschap aan te gaan zodat we snel aan het traject in Duitsland konden gaan starten.
We kregen het niet rond met de verzekering
Helaas, we kregen het met de verzekering echt niet rond. En om alles nu zelf te gaan betalen terwijl er nog vergoedingsmogelijkheden zijn, ging ons te ver. Nu hebben wij in augustus de intake bij Cuypers en Cuypers in Heinsberg. Mijn zorgverzekering heeft een contract met Cuypers en Cuypers, dus dat is vele malen beter. Het geregistreerd partnerschap is ook niet meer door gegaan. Zal de nieuwe aanpak ons dan ons wonderkindje gaan geven?
WORDT VERVOLGD
ZOË
Insta: wens.mama
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
