Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
In 2020 ben ik door middel van een spoedkeizersnede in verband met zwangerschapsvergiftiging bevallen van mijn dochtertje, nu drie jaar. Deze bevalling en het herstel was een hel. Ik had veel pijn, de wond bleef enorm trekken en ik heb altijd gedacht dat er iets niet klopte. Ik heb in 2022 na herhaalde miskramen een inwendige echo gehad. Geen niche te zien, en ook geen verklevingen.
Eindelijk een goede zwangerschap
Afgelopen februari was ik dolgelukkig met eindelijk een goede zwangerschap. Ik was inmiddels alweer een miskraam verder. Ik kreeg nu utrogestan tegen de miskramen en het verliep eigenlijk top. Tot ik voor de eerste echo ging. Hier bleek dat ons kindje was genesteld in een grote niche in mijn litteken. Hoe kon dit nou gebeurd zijn?
Ik zou dood kunnen bloeden
Ik werd met spoed (na ruim 9 weken zwangerschap ) geopereerd om de zwangerschap te verwijderen. Vanaf laat in week vijf wisten we al dat het niet helemaal goed was, maar gaven ze ons nog een kans dat het kindje zou gaan verplaatsen met groeien. Op week zeven ben ik overgedragen aan het Radboudumc en daar bleek dat mijn baarmoederwand op scheuren stond en dat we een traject in zouden gaan om de zwangerschap stop te zetten. Dit hele proces zou rustig vier weken in beslag nemen, dit door de actieve doorbloeding bij een niche die er voor zou kunnen zorgen dat ik tijdens de operatie dood zou kunnen bloeden.
Het hartje van ons kindje moest stoppen met kloppen
We maakten een plan. Na meerdere checks van verschillende gynaecologen hebben we het volgende besproken. Het hartje van het kindje moest stoppen, dit omdat de doorbloeding anders actief bleef en ze niets konden weghalen zonder dat ik mijn baarmoeder zou verliezen of zelfs erger. Op de planning stond om dit op 14 maart te doen, maar op 12 maart voelde ik mij zo slecht en had ik zoveel pijn en bloedingen dat ze deze behandeling op de 13e al hebben uitgevoerd. Ze gingen met een lange punctienaald door de baarmoederwand heen en prikte zo in het vruchtzakje om een vloeistof in te brengen. Dit deed enorm veel pijn, en de medicatie die ze mij toediende (zware morfine) is nooit aangekomen omdat ze het niet op de juiste manier in mijn infuus hadden aangebracht.Â
Ons kindje bleek zo sterk, het hartje klopte door
Het hartje stopte zoals het moest met kloppen maar na drie minuten klopte het hartje bijzonder genoeg wéér. Mentaal was dit zo’n grote klap. Het kindje was zó sterk voor het termijn en na drie miskramen wilde ik eigenlijk echt geen afscheid nemen van een eindelijk goede zwangerschap. Ik mocht dinsdag 14 maart naar huis. Het hartje klopte nog en we maakte de afspraak dat ik de 17e terug zou komen voor een nieuw plan. Op 14 maart in de avond voelde ik mij ziek. Ik was moe, misselijk en had enorme buikpijn. Ik had direct een voorgevoel dat het hartje niet meer klopte en na een paar minuten begon ik te bloeden. Ik belde het Radboud op en moest direct langs komen. Het hartje klopte inderdaad niet meer en ze wilden mij ter observatie nogmaals opnemen.
Een operatie zou te risicovol zijn
Die volgende ochtend voelde ik mij niet veel beter en viel ik zelfs flauw. Toch besloten ze mij met een afwacht beleid naar huis te sturen. De volgende dag begon ik mega heftige weeën te krijgen. Ik werd wederom opgenomen en ze besloten dat ik de 17e geopereerd zou worden om de zwangerschap te verwijderen. Echter bleek dit echt geen goede optie. De kans dat ik mijn baarmoeder zou verliezen of teveel bloed zou verliezen was veel te groot. Ze kozen ervoor mij in het ziekenhuis te houden onder zware medicatie en toezicht, met als plan dat ik de 23e of 24e geopereerd zou worden.
Ik kreeg een spoedoperatie met complicaties
De 18e laat in de avond ging het zo onwijs mis dat ik alsnog met spoed geopereerd ben. De operatie is goed gegaan, maar eenmaal op de uitslaapkamer ging het alleen maar slechter. Ik kreeg enorme naweeën, mijn ademhaling stopte er mee en het ging echt heel slecht. Ik viel meerdere keren weg en toen ze mij eenmaal stabiel hadden mocht ik vier uur na de operatie naar mijn eigen kamer. Bijzonder genoeg lieten ze mij diezelfde middag al naar huis gaan terwijl ik amper op eigen benen kon staan. Uit nood heb ik een hele week bij mijn schoonouders mogen logeren samen met mijn vriend en dochtertje.
De niche blijkt nog steeds gevuld met stolsels
Nu na de laatste controle blijkt de niche en de ruimte daar omheen nog steeds gevuld is met enorme stolsels. We zijn nu al enige tijd verder en op veel pijn en bloed verlies na dus nog steeds geen lege baarmoeder. Ik word er moedeloos van. Mentaal ben ik op, maar lichamelijk wil ik ook gewoon door. Over 2,5 week staat er weer een afspraak gepland voor een check-up. Ik ben nu nog in een zwaar herstel en word over een tijdje geopereerd aan de niche. Ik ben benieuwd wat mij daarna te wachten staat.
MANDY
Insta: mandyvermin
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
